مقاله و مبانی نظری اتیسم وبازی درمانی ,

مقاله و مبانی نظری اتیسم وبازی درمانی

در قالب word و در 58 صفحه و قابل ویرایش

فهرست مطالب

- اتیسم
2-1-1- ویژگیهای اصلی اختلال درخودماندگی
2-2- مهارتهای اجتماعی:
2-2-1- انواع مهارتهای اجتماعی
2-2-2- نقص مهارتهای اجتماعی:
2-3- هیجان های بنیادی:
2-3-1- شادی:
2-3-2- غم:
2-3-3- تعجب:
2-3-4- نفرت:
2-3-5- خشم:
2-3-6- ترس:
2-4- نقایص زبانی:
2-5- رفتار کلیشه ای
2-6- سبب شناسی
2-6-1- عوامل ژنتیکی
2-6-2- عوامل محیطی
2-6-3- عوامل روانی
2-6-4- عوامل عصب شناختی
2-6-5- عوامل شناختی
2-7- روشهای درمانی برای کودکان درخودمانده
2-7-1- مداخلات جامع بهنگام رفتاری
2-7-2- آموزش و تربیت کودکان دارای اختلال درخودماندگی و ناتوانیهای ارتباطی
2-7-3- سیستم مبادله تصویر
2-7-4- داستانهای اجتماعی
2-8- مداخلات تکمیلی
2-8-1- مداخلات غذایی
2-8-2- روش دی.آی.آر
2-8-3- برنامهسان رایز
2-8-4- روش یکپاچگی حسی
2-9- بازی درمانی:
2-9-1- نظریات مختلف در خصوص بازی درمانی:
2-9-2- ارزش درمانی بازی و بازی درمانی
2-9-3- رویکردهای مختلف در بازی درمانی
رویکرد روان تحلیل گری
تحلیل بازی از دیدگاه ملانی کلاین
کاربرد بازی درمانی از سوی آنافروید
رویکرد ارتباطی
درمان بی رهنمود و یرجینیا اکسلاین
رویکردهای ساختارمند
2-9-4- بازی درمانی شناختی-رفتاری   
مزایای بازی درمانی وبازی درمانی شناختی-رفتاری
منابع فارسی
منابع لاتین

2-9-2- ارزش درمانی بازی و بازی درمانی
رویکردهای متفاوتی در روان درمانی کودکان مورد استفاده قرار گرفته است. اما صرفه نظر از جهت گیری خاص آن ها، تقریبا همه آنها دارای یک باور مشترک هستند: استفاده از بازی یا محیط بازی، به عنوان ویژگی اجتناب ناپذیر تشخیص و درمان برای کودکانی است که مشکل دارند. به این دلیل که:
1-بازی به کودکان اجازه می‌دهد تا احساسات خود را به صورتی کارآمد بیان کنند و برای انجام این کار، بازی راهی طبیعی است.
2- بازی به بزرگسالان اجازه می‌دهد که وارد دنیای کودکان شوند و به کودکان نشان دهند که آنها را به رسمیت می‌شناسد و می‌پذیرد. وقتی یه بزرگسال با یک کودک بازی می‌کند، نوعی تساوی قدرت موقتی وجود دارد و کمتر احتمال دارد که کودک از جانب بزرگسال احساس تهدید کند.
3- مشاهده کودکان در حین بازی، به بزرگسالان کمک می‌کند تا‌ آنها را بهتر درک کنند.
4- از آنجا که بازی برای کودکان لذت بخش است، کودکان را ترغیب می‌کند تا آرام باشند و از این رهگذر اضطراب و حالت دفاعی آنان را کاهش می‌دهند.
5- بازی فرصت هایی را برای کودکان فراهم می‌سازد تا مهارت های اجتماعی را که ممکن است در سایر موقعیت ها سودمند باشند، به دست آورند.
7- بازی به کودکان فرصت می‌دهد تا نقش های جدید را بازی کنند و در محیطی ایمن رویکردهای گوناگون حل مسئله را مورد آزمایش قرار دهند( هیوز، 2005)
بازی در درمان کودکان همیشه یک وسیله ارتباطی است، که با کلمات یعنی وسیله ارتباطی بزرگسالان قابل مقایسه است. همه درمان ها به یک رابطه و وسیله ارتباطی نیاز دارند. بنابراین بازی به عنوان یک وسیله با بازی به عنوان یک تکنیک متفاوت است. بازی، زمانی که برای اهداف تشخیصی و درمانی به کار می‌رود یک تکنیک است. بازی امکان عملکرد های مختلفی را برای کودکان فراهم می‌کند، کودک می‌تواند نقش های جدیدی را تمرین کند، سعی می‌کند تجارب جدیدی را کسب کند، هیجانات را ابراز کند، و یاد بگیرد که چگونه با خیالات و واقعیات روبرو شود. این موارد بازی را به یک ابزار درمانی فوق العاده مبدل می‌کند(اورسبرن، 2002). بازی درمانی، استفاده از بازی در طول جلسات درمان است. بازی درمانی به عنوان یک فرآیند بین فردی است که در آن درمانگر آموزش دیده به طور سیستماتیک قدرت های شفا بخش بازی را برای کمک به مراجعانش در حل مشکلات روانشناختی شان به کار می‌برد( شفر، 1993 به نقل از اورسبرن، 2002).     

2-9-3- رویکردهای مختلف در بازی درمانی
اولین مدافع مطالعه بازی کودکان جهت درک و آموزش آنها روسو بود. او در کتاب امیل عقایدش را در مورد اهداف آموزش کودک بیان نمود. او این واقعیت را تشخیص داد که ایام کودکی مرحله ای از رشد است و کودکان، مردان و زنان کوچک نیستند. به علاوه او متوجه ارزش زیاد دوران کودکی و بازی های کودکانه شد. با این حال تعاریف روسو در مورد بازی بیشتر در خط اهداف تعلیم و تربیت بود تا منطبق بر کاربرد های تحقیقاتی و درمانی( لندرث، 1991).

اتیسم از ریشه یونانی، اتوس به معنای خود یا درخود گرفته شده است(وینگ ،1989). اتیسم از سوی انجمن روان پزشکی امریکا به عنوان یک اختلال رشدی عمیق دسته بندی شده است و سه ویژگی اصلی دارد که همگی باید قبل از سه سالگی در کودک ظاهر شوند که عبارتند از:
1-آسیب کیفی در عملکرد متقابل اجتماعی
2- آسیب در ارتباط و فعالیت های ذهنی
3- محدودیت های فوق العاده در زمینه ی علایق و فعالیت ها
اختلال درخودماندگی در سنین پیش دبستانی یعنی هنگامی که آسیب های زبان و شناخت قابل شناسایی هستند تشخیص داده می‌شوند. نشانه های درخودماندگی را میتوان در 2 سال اول زندگی مشاهده کرد(استون، 1997).

2-1-1- ویژگیهای اصلی اختلال درخودماندگی
با وجود دامنهی وسیع نشانههای درخودماندگی، تقریبا سه نشانه نقص در مهارتهای اجتماعی، نقایص زبانی و رفتارهای کلیشهای و یک نواخت مورد تاکید است( اکوسلیا، 1999؛ ترجمه کاکاوند، 1388)

2-2- مهارتهای اجتماعی:
مهارتهای اجتماعی مهارتهایی هستند که به افراد اجازه می-دهند تا تعاملات مثبتی را با دیگران شروع کرده و ادامه دهند و شامل مهارتهایی مانند برقراری ارتباط، حل مساله، تصمیم گیری، خودمدیریتی و روابط با همسالان است(دفن بیکر ،2000)
مهارتهای اجتماعی بر رفتارهای فراگیرفته مطلوبی اشاره دارد که فرد را قادر میسازد با دیگران رابطه مناسبی داشته و از واکنشهای نامعقول اجتماعی خودداری کند. مهارت-های اجتماعی طیف گستردهای از رفتارها از قبیل توانایی شروع ارتباط موثر و منتسب با دیگران، ارائه پاسخهای مفید و شایسته، تمایل به رفتارهای سخاوتمندانه، همدلانه و یاریگرانه، پرهیز تمسخر، قلدری و زورگویی به دیگران را شامل میشود(کامپز و کای، 2002 به نقل از گلزاری، 1389). این مهارتها مجموعه رفتارهای آموخته شدهای است که فرد را قادر میسازد با دیگران رابطهی اثر بخش داشته باشندو همکاری، مشارکت با دیگران، کمک کردن، آغازگر رابطه بودن، تقاضای کمک کردن، تعریف و تمجید از دیگران و قدردانی کردن مثالهایی از این نوع رفتار است( گرشام و الیوت، 1999؛ به نقل از بیابانگرد، 1384).
شناخت مهارتهای اجتماعی فرآیندی است که کودکان و نوجوانان را قادر میسازد تا رفتار دیگران را درک و پیش بینی کنند. رفتار خود را کنترل نمایند و تعاملات اجتماعی خود را تنظیم کند. این مهارتها مجموعهای از رفتارهای اکتسابی هستند که از طریق مشاهد، الگودهی، تمرین و بازخورد آموخته میشوند ودر برگیرنده رفتارهای کلامی و غیرکلامی هستند و بیشتر جنبه تعاملی دارند(کارتلج و میلبرن، ترجمه نظری نژاد، 1369).