پاورپوینت فصل هفتم 7 (مصاحبه در روان شناسی سلامت و موقعیت‌های پزشکی ) کتاب فنون مصاحبه تشخیصی دکتر مهدیه رحمانیان ,

پاورپوینت فصل هفتم 7 (مصاحبه در روان شناسی سلامت و موقعیت‌های پزشکی ) کتاب فنون مصاحبه تشخیصی دکتر مهدیه رحمانیان

در قالب pptx و در 7 اسلاید و قابل ویرایش

فهرست مطالب

مقدمه
محیط و جمعیت های پزشکی
کاربرد ارزیابی روانشناختی در اختلالات در اختلالات رایج جسمی
روش های جمع آوری اطلاعات
اطلاعات اساسی برای تشخیص روان پزشکی

مقدمه

امروزه روان شناسان زیادی در حیطه سلامت وارد شده اند تا در کنار سلامت روانی بر سلامت جسم هم تأثیر بگذارند. در بسیاری از کشورهای پیشرفته متخصصان پزشکی و روان شناسی در کنار هم فعالیت کرده و به درمان بیماران می‌پردازند. براساس مدل روان شناسی زیستی ( انگل "، ۱۹۷۷ ) فاکتورهای پزشکی، روان شناختی، رفتاری، اجتماعی فرهنگی و محیطی بر سلامت و بیماری افراد تأثیر می‌گذارند. در مجموعه های پزشکی، روان شناسان بیشتر به عنوان متخصصان سلامت شناخته می‌شوند که در زمینه تشخیص و بهبود سلامت جسمی و روانی در کنار پزشکان فعالیت دارند و به عنوان بخش مرکزی در یک تیم سلامت محسوب می‌شوند ( بهل و ریبازیک ۳، ۲۰۱۰ ). متخصصان سلامت تأکید دارند که روان شناسان باید در تشخیص اختلالات روان شناختی همزمان با بیماریهای جسمی و درمان این اختلالات تبحـر لازم را داشته باشند. بنابراین روان شناسانی که در حیطه پزشکی فعالیت دارند ابتدا باید اطلاعات کلی و اساسی در مورد روان شناسی ( از جمله تئوریهای رفتاری، شخصیت و آسیب شناسی روانی ) داشته باشند و سپس به صورت اختصاصی به مطالعه در زمینه روان شناسی سلامت بپردازند.

۱-۷ محیط و جمعیت های پزشکی

از آنجایی که هر فرد از برخی جهات در زندگی خود یک بیمار پزشکی است، توصیف بیماران پزشکی تیپیک تا حدودی مشکل است. با این وجود می‌توان گفت در محیط ها و موقعیت های پزشکی اغلب از روان شناسان خواسته می‌شود که بیماران را مورد ارزیابی قرار دهند. در این فصل منظور از محیط پزشکی موقعیت هایی است که اولین مراجعه به پزشکان صورت می‌گیرد و اولین تمرکز بر سلامت فیزیکی است. چنین موقعیت هایی شامل کلینیک های تخصصی مراقبت های اولیه، مراقبت حاد، مراکز بستری و مراکز بازتوانی فیزیکی سرپایی می‌شود. با این تعریف یک کلینیک سرطان سینه به عنوان یک محیط پزشکی محسوب می‌شود ولی یک مطب روان پزشکی خیر. با این وجود اصولی که در این فصل ذکر می‌شود مخصوص روان شناسانی است که بیماران جسمی را در شرایط سرپایی می‌بینند و به آنها خدمات درمانی و ارتقا سلامت ارائه می‌دهند.