مقاله و مبانی نظری استراتژي ها و فرآیندهای مدیریت دانش ,

مبانی نظری وپیشینه تحقیق مدیریت دانش

در قالب WORD و در 36 صفحه وقابل ویرایش

فهرست مطالب

مديريت دانش
داده ها، اطلاعات و دانش:
دانش پنهان و آشکار
عوامل کليدی موفقيت مديريت دانش
استراتژي های مديريت دانش
فرآیندهای مديريت دانش
تحقيقات مرتبط خارجی

 
2-2: مديريت دانش
  مديريت دانش به خودي خود ايده جديدي نيست. مديران موفق هميشه از سرمايه¬هاي فکري بهره برده و ارزش آن را تشخيص داده اند. اما اين تلاشها، سازمان يافته نبوده و تضميني وجود نداشت که دانش به دست آمده به طور مناسب، براي حداکثر منافع سازمان، به اشتراک گذاشته شده و توزيع گردد، (توربان، افرايم، 2006). در حالي که، دانش و سرمايه فکري پايه و اساس شايستگي هاي اصلي و نيز راهبردي براي عملکرد بهتر مي¬باشد. دانش در صورتي نقش راهبردي دارد که سازمان بتواند آن را در فعاليتهاي ارزش آفريني استفاده نموده و از دانش ابزاري براي عملي ساختن فرصت هاي موجود در بازار رقابتي بهره برداري کند. زيرا براي شرکت ها ديگر امکان پذير نيست که با انجام سريعتر و بهتر کارها مزيت رقابتي خود را حفظ کنند، بلکه مزيت رقابتي هنگامي امکان پذير مي شود که کارهايي صورت گيرد و قابل تقليد توسط ديگران نباشد، (توربان، افرايم، 2006). در دستيابي به مزيت رقابتي پايدار، هم توجه به دانش موجود و استفاده مؤثر از آن و هم ايجاد ساختاري براي استفاده از دانش نوين اهميت بسيار دارد. سازمان ها بايد به همه امور توجه داشته باشند، زيرا مديريت دانش همچون يک استراتژي کاري، همزمان، در کل سازمان عمل مي کند و ابزار پيشرفت برنامه کلي يک سازمان محسوب مي¬شود، (توربان، افرايم، 2006).
  پيچيدگي و گستردگي مفهوم دانش باعث شده است تا نگرش يکساني در خصوص مديريت دانش شکل نگيرد. لذا صاحب نظران مختلف از زواياي متفاوتي به آن نگريسته و به تعريف آن پرداخته اند. با اذعان بر اين واقعيت، نمونه هايي از رايج ترين تعاريف مديريت دانش در اينجا ارائه می¬شود:
  از نظر مرويک (2001) سازماني مديريت دانش به مجموعه اي از فعاليت هاي منظم و سيستماتيک گفته مي شود که جهت دست يابي به ارزش بزرگ تر از طريق دانش در دسترس صورت مي گيرد. دانش در دسترس، کليه تجربيات و آموخته هاي افراد يک سازمان و کليه اسناد و مديريت دانش به مي¬شود گزارش ها در داخل يک سازمان را شامل می‌شود.
  به نظر ویج (2002) مديريت دانش دربرگيرنده رفتارهاي انساني، نگرش¬ها و قابليت¬هاي انساني،
فلسفه¬هاي کسب و کار، الگوها، عمليات، رويه ها و فن آوري هاي پيچيده است.
  به نظر جونز، مديريت دانش يک رويکرد سيستماتيک يکپارچه جهت شناسايي، مديريت و تسهيم تمام داراييهاي اطلاعاتي سازمان است، که شامل بانک هاي اطلاعاتي، مدارک، سياستها و رويه¬ها مي¬باشد (جانگ و همکاران، 2003).
  همچنين مديريت دانش به عنوان يک کاربرد هدف گرا و سيستماتيک پيمانه هايي جهت هدايت و کنترل دارايي هاي دانش قابل لمس و غير قابل لمس سازمان شناخته مي شود که با هدف استفاده از دانش موجود داخلي و خارجي اين سازمان ها جهت فعال کردن خلق دانش جديد، ايجاد ارزش، خلاقيت و پيشرفت در نظر گرفته مي¬شود (يانگ، 2004).
  به نظر اسميت مديريت دانش، يک محيط کاري جديد ايجاد مي¬کند که دانش و تجربه به آساني مي¬توانند به اشتراک گذارده شوند و همچنين اطلاعات و دانش را فعال مي¬کند تا به سمت افراد واقعي و در زمان واقعي جريان يابند تا آنها بتوانند مؤثر و کاراتر عمل کنند (استرنبرگ، 1991).
  پيتر دراکر اعتقاد دارد "راز موفقيت سازمانها در قرن 21 اجراي صحيح مديريت دانش است". بنابراين در سازمانهاي هزاره سوم اجراي مديريت دانش ضروري بوده و مؤسسات بايد با برنامه ريزي براي اجراي آن اقدام کنند. موفقيت سازمان ها بطور فزاينده اي به اين موضوع وابسته است که چطور به طور مؤثر سازمان مي-تواند دانش را بين کارکنان سطوح مختلف جمع¬آوري، ذخيره و بازيابي کند (مامفورد و ليکوآنان، 2004).
  در تعريفي ديگر، مديريت دانش به عنوان فعاليتي تجاري به همراه دو جنبه اساسي زير در نظر گرفته شده است:
1.    در نظر گرفتن عنصر دانش در فعاليت¬هاي تجاري، به طور ي که در تمامي استراتژي ها، خط¬مشي¬ها و به کارگيري اين اصول، عنصر دانش به نحو بارزي خود را نشان مي¬دهد.
2.    ايجاد سرمايه هاي فکري سازمان که هم سرمايه هاي آشکار (ثبت شده) و هم سرمايه هاي ضمني (دانش شخصي) را در برگرفته و نتايج تجاري مثبت آن را در دستور کار دارد.
  در عمل مديريت دانش در خارج از سازمان به عنوان شناسايي و مشخص کردن سرمايه¬هاي فکري و ايجاد دانش جديد جهت برتري رقابت در صحنه جهاني و در داخل سازمان نيز به منظور آسان نمودن دسترسي به اطلاعات، به اشتراک گذاشتن فرايندهاي مناسب و دسترسي به فناوري اطلاعاتي و ارتباطاتي مطرح مي¬باشد (بارکلي و ماري، 2005) از نگاهي ديگر، مديريت دانش، فرايند خلق و تسهيم، انتقال و حفظ دانش است به گونه¬اي که بتوان آن را به شيوه¬اي اثربخش در سازمان به کار برد (هافمن، هوئلشر و شرايف، 2005)

 
2-2-1: داده ها، اطلاعات و دانش:
  در حالي که داده¬ها مجموعه¬اي از دانسته¬ها، محاسبات و آمار است؛ اطلاعات، داده سازمان يافته يا پردازش شده اي است که به هنگام و صحيح مي¬باشد (هالت و همکاران، 2000). دانش اطلاعاتي است که مفهومي، مرتبط و قابل اجرا مي¬باشد. ارتباط بين داده ها، اطلاعات و دانش در شکل 2-1 نمايش داده شده است.

اگرچه داده ها، اطلاعات و دانش، همگي به عنوان دارايي هاي سازمان تلقي مي شوند، دانش سطح اهميت بالاتري را نسبت به داده و اطلاعات داراست. دانش، مفاهيم را منتقل مي کند، بنابراين علي رغم زودگذر بودن، ارزشمندتر است. به نظر هولساپل دانش، داراي مشخصاتي به شرح زير است که آن را از ديگر دارايي¬هاي سازمان متمايز مي¬کند (هالت و همکاران، 2000):

    قدرت خارق العاده و بازدهي فزاينده: دانش، مشمول قانون بازدهي نزولي نيست. ماني که از آن استفاده مي¬شود، مقدار آن کم نمي¬شود. مصرف کنندگان مي¬توانند مواردي را به آن اضافه کنند، بنابراين ارزش آن افزايش مي يابد.