مبانی نظری تحمل ابهام بیماران ,

مبانی نظری تحمل ابهام بیماران

در قالب word , و در 12 صفحه و قابل ویرایش و دارای منابع سال 1402 و 2023

فهرست مطالب

تاریخچه ابهام
مفهوم تحمل ابهام
تعاریف تحمل ابهام
تحول تعاریف عدم تحمل ابهام
ابهام از دیدگاه روانشناسی
موقعیت های مبهم
تحمل ابهام و عدم تحمل ابهام
نظریه تحمل ابهام متمرکز بر درمان
عدم تحمل ابهام به عنوان سوگیری شناختی
سازه تحمل ابهام یک متغیر شخصیتی
ابزار اندازه گیری عدم تحمل ابهام
منابع

تاریخچه ابهام
اولین اشاره ها به موضوع تحمل ابهام، در سال 1948 در نشریه ی انجمن روانشناسی آمریکا صورت گرفته است و در سال بعد یعنی 1949 در مقاله ای طولانی توسط برونزیک، یک مدل یا نظریه برای تحمل ابهام به عنوان یک متغیر «عاطفی شخصیتی محسوس» مطرح شد و این کار تحت تاثیر کار جانش در اسل 1937 قرار گرفته بود(ژو، لی و پاوسون، 2020).
بسیاری از پژوهشگران در رشته ی روانشناسی تعریف خود را از تحمل ابهام براساس کار برونزیک قرار دادند و تحمل ابهام در این تعریف یک متغیر پیش بینی کننده قدرتمند است، وی تعریف خود را از این مفهوم را به واسطه ی موضوع مورد مطالعه با مطالعه در مورد افراد گوناگون در شرایط مختلف بیان کرده است(کیلی ،2023).
بادنر (1962) چنین اشاره نمود که« ابهام را به یک فعالیت پوشیده و یک هدف نامشخص تعریف می‌نماید» در این صورت نه تنها تحمل ابهام فرد را به حمایت از مواردی همچون سانسور، رهنمون می‌سازد، بلکه سانسور(در اکثر شرایط) بخشی از تحمل ابهام است. به عبارت دیگر تحمل ابهام یک ویژگی نامشخص که به رفتار و تجلیات خود شخص مربوط می‌باشند. منجر خواهد شد (ژو و همکاران،2020).
مفهوم تحمل ابهام
یکی از ویژگی های انسان امروز، دو گانگی است. دوگانگی به کیفیتی از آگاهی اشاره دارد که در آن تجربه روانی – ذهنی مبتنی بر قعبیت پدیده ها یعنی مثبت و منفی، زشت و زیبا، درد و لذت و یا سیاه و سفید صرف عمل می‌کند. این برخورد جزء نگرش انسان به جهان است که سالیان دراز در خدمت تقویت نیروی تمیز و تشخیص هر توسعه و خود آگاهی قرار داشته است و دوگانگی و به تعبیری بلاتکلیفی یا ابهام در بسیاری از موقعیت های تصمیم گیری احساس می‌گردد بعضی از پژوهشگران، ابهام را سطحی از بلاتکلیفی دانسته و اظهار می‌دارند که اگر ابهام با دو سطح بلاتکلیفی، یعنی مخاطره و بی اطلاعی در تقابل قرار گیرد به آسانی درک می‌شود (کرمانشاهی و جدیدی،1400).
ابهام یک فعالیت پوشیده و یک هدف نامشخص است در این صورت تحمل ابهام فرد را به حمایت از مواردی چون سانسور، رهنمون می‌سازد، به عبارت دیگر تحمل ابهام یک ویژگی نامشخص است که به رفتار تجلیات خود شخص مربوط است ( تعویقی،1395).
به طور کلی عدم تحمل ابهام متوسل شدن به راه حل های سیاه و سفید و توافق زود رس در مورد جنبه های ارزشمند است و غالبا با نادیده گرفتن واقعیت و میل به پذیرش کلی یا رد کردن بی قید و شرط است اشخاصی که نمی‌توانند ابهام را تحمل نمایند زمانی که با مشکلی مواجه می‌شوند به سرعت به پسته های ادراکی و مفهومی حرکت می‌نمایند. برعکس افرادی که تحمل ابهام بالایی دارند با موقعیت سازمان نایافته یا موقعیتی که پایان آن نامشخص است مقابله موفقیت آمیز دارند. در این حالت تحمل ابهام می‌تواند میل و رغبت فرد را به توانایی پذیرفتن تجربه های متفاوت یا موقعیت های نامشخص ایجاد کند. عملکرد فرایندهای تفکر آزادانه اجازه می‌دهد این افراد در تکالیف مبهم بخوبی عمل می‌کنند و طالب ابهام می‌باشند و از آن لذت می‌برند، سطوح مختلف تحمل ابهام در واکنش شخص نسبت به موقعیت های مبهم اشکار می‌گردد(جفرز، 2018؛ ترجمه صادقیان،1398).
تحمل ابهام گرایش تعمیم یافته ای است به نوعی که فرد را به دیدن موقعیتها به شکل مبهم تشویق می‌کند و در نتیجه افرادی که تحمل ابهام ندارند، رنگ محیط را در سایه های سیاه و سفید جستجو می‌کند(الهی، حسنی و نصیری، ۱۴۰۱).
تحمل ابهام یک متغیر شخصیتی است که فرد را با مجموعه ای از روش های ناآشنا، پیچیده و نامفهوم روبرو می‌کند. فرد دارای تحمل ابهام پایین معمولا استرس را بیشتر تجربه می‌کنند و با واکنش از خود رد جهت دوری از محرک مبهم تلاش می‌نماید بدست آورند که کمال گرا ها در مقایسه با افراد غیرکمال گرا وقتی که در تکالیف پیچیده درگیر می‌شوند در چندین جنبه متفاوت هستند فراوانی اشتباهات آنها بالاتر است، سطوح بالاتری از خلق منفی دارند، اطمینان پایین تری در توانایی شان برای انجام تکالیف پیچیده و دشوار را دارند، معتقدند که دیگران در مورد آنها سخت تر قضاوت می‌کنند و احتمالاً بیشتر نتایج ار از دیگران مخفی می‌کنند(سیدمیرزایی،1401).