پاورپوینت فصل یازدهم 11 ( فراگرد سنتی و جاری ارزشیابی عملکرد ) کتاب ارزشیابی عملکرد دولت و حکومت تالیف دکتر علی اصغر پورعزت، دکتر میریعقوب سیدرضایی ,

پاورپوینت فصل یازدهم 11 ( فراگرد سنتی و جاری ارزشیابی عملکرد ) کتاب ارزشیابی عملکرد دولت و حکومت تالیف دکتر علی اصغر پورعزت، دکتر میریعقوب سیدرضایی در قالب ppt و در 32 اسلاید و قابل ویرایش

فهرست مطالب

نظریه و عمل
تاریخچة ارزشیابی در ایران
قوانین جاری ناظر برارزشیابی عملکرد
قانون مدیریت خدمات کشوری
آیین نامه های اجرایی مواد(81) و (82)قانون مدیریت خدمات کشوری
روش جاری ارزشیابی عملکرد افراد
نتیجه گیری:

آنچه در مبانی نظری گفته شده و در رصد مدل های پیشنهادی مورد تأکید قرار گرفته است، فقط هنگامی از ارزش حقیقی و اثر بخش برخوردار می‌گردد که در عرصة عمل، مورد استفاده قرار گیرد
در رویکرد خردمندانه به توسعة دانش و فناوری، چنین حکم می‌شود که حکمت در قالب نظریه بیان شود و نظریه در دو سمت و سو توسعه یابد : دریک سوی، نظریه به مثابه مبنایی برای پاسخ به سؤال علمی مدنظر قرار می‌گیرد و در سوی دیگر، نظریه به ارائة راه حل مشکل منجر می‌شود.
بنابراین، نظریه خوب آن است که یا مشکلی را حل کند یا به مسُله ای پاسخ دهد؛ یعنی نظریه ای ارزشمند است که یا باری از دوش مردم برگیرد یا گروهی را از تحلیل های پیچیده ذهنی آنان باز کند.

قدمت ارزشیابی عملکرد در ایران به عهد تشکیل اولین حکومت در این منطقه بر می‌گردد؛ ولی بر اساس اسناد شناسایی شده، تاریخچة ارزشیابی عملکرد در ایران، از قرن هفتم هجری قابل پیگیری است؛ زمانی که برای نخستین بار، خواجه رشیدالدین فضل الله بدان اهتمام ورزید .
با وجود این قدمت تاریخی و همچنین با توجه به ریشه داری فرهنگ اسلامی در کشور، نظام ارزشیابی موجود، متناسب با این پیشینه توسعه نیافته و پیشرفت نکرده است. بنابراین اولین گام رسمی برای ارزشیابی کارکنان دولت ایران، به طور ضمنی، در سال 1301 هجری شمسی برداشته شد و در مادة 23 فصل اول اولین قانون استخدام کشوری، شرایط لازم برای ترفیع کارکنان، احتیاج وزارتخانه ها، طرز خدمت، استعداد مستخدم و مدت خدمت ذکر شد.
این قانون از سال 1301 تا سال 1345 شمسی که دومین قانون استخدامی کشور به تصویب کمیسیون مشترک مجلس شواری ملی و سنای آن زمان رسید، بارها مورد تجدید نظر و اصلاح قرار گرفت و تکمیل شد یا تغییر یافت. اما می‌توان عطف توجه صریح به سیستم ارزشیابی در ایران را به سال های پس از 1332 نسبت داد.