مقاله ترجمه شده تأثیر اینترنت اشیاء بر عملکرد تولید یک تصمیم گیری ترکیبی چند معیاره و رویکرد عصبی-فازی ,

مقاله ترجمه شده تأثیر اینترنت اشیاء بر عملکرد تولید یک تصمیم گیری ترکیبی چند معیاره و رویکرد عصبی-فازی

در قالب word و 24 صفحه و قابل ویرایش و دارای 61 اسلاید پاورپوینت و قابل ویرایش هم است

فهرست مطالب::

1. مقدمه
2. مروری بر مقالات
3. روش تحقیق
4. نتایج
5. بحث و بررسی و مفاهیم
6. اظهارات پایانی

مقدمه
یافته های بدست آمده حاکی از آن است که سازمان ها صرفا با پاسخگویی به نیازهای مشتری نمی‌توانند دستیابی به موفقیت را به نحو موثر تضمین کنند، اما در قرن بیست و یکم، دستیابی به موفقیت پیچیده تر شده و دستیابی به آن تا حدودی با مسائل و مشکلاتی همراه است. در دنیای امروز، سازمان ها بایستی شیوه ها و الگوهای موجود را نظارت کرده و به نحو موثری آینده را پیش بینی کنند. همچنین، زنجیره تامین آنها بایستی چابک بوده و از قابلیت هایی نظیر سازگاری بالا، همسویی، تصمیم گیری کارآمد، انعطاف پذیری و نوآوری محصول و فرآیند نیز برخوردار باشند. علاوه بر این، آنها بایستی انتظارات بازار را برآورده کرده، با شرکای زنجیره تامین همکاری نموده و اعتماد لازم را برقرار کنند (بوستینزا و همکاران، 2021). IoT جدیدترین فناوری در بخش صنعت به شمار می‌آید که قابلیت‌های فوق را با ایجاد داده‌های مرتبط در مقیاس وسیع و در زمان واقعی از منابع متعدد در اختیار قرار می‌دهد (بروس و همکاران، 2020). همچنین، IoT می‌تواند هر موجودیتی را با موجودیت دیگری در هر نقطه، مکان، از طریق هر مسیر، شبکه یا سرویسی به یکدیگر متصل کند (لو و همکاران، 2018)، (بالدینی و همکاران، 2018). در واقع IoT با اتصال سیستم‌های تولید، خدمات و "اشیاء" منجر به تولید "هوشمند" می‌شود که به نوبه خود چشم‌انداز اقتصادی بسیار متعددی را به همراه دارد (دای و همکاران، 2020). همین موضوع آن را به یک فناوری توانمند در سیستم های فیزیکی سایبری تبدیل کرده است (یانگ و همکاران، 2019). علاوه بر این، در زمینه تولید نیز این ماشین‌های هوشمند می‌توانند با یکدیگر در تعامل بوده و از طریق اینترنت داده‌ها را نحو موثری منتقل کنند (تکاد، 2015). بعلاوه اینکه، ماشین های هوشمند از قابلیت هایی نظیر کارآمدتر شدن کسب و کار، پیش بینی تعمیر و نگهداری و کاهش زمان خرابی نیز برخوردار هستند. در واقع می‌توان اینگونه عنوان کرد که این مزایا، فناوری هوشمند را در واقع به سرمایه گذاری صرفه جویی در هزینه تبدیل کرده (اممیراتو و همکاران، 1108) و به بهبود عملکرد سیستم در زمینه های بین المللی و توزیع در صنعت تولید منجر می‌شود (بی و همکاران، 2014). به طور مثال، یانگ و همکاران (2019)، مزایای مدیریت بهره وری انرژی، ایمنی و ارگونومی، مدیریت عملیات، ادغام محاسبات ابری، و اتخاذ سیستم های فیزیکی سایبری را با در نظر گرفتنIoT در بخش تولید طبقه بندی می‌کند. علیرغم این دستاوردهای اثبات شده، تا به امروز، مقالات حوزه سیستم های اطلاعاتی، نحوه پذیرش شرکت های تولیدی IoT یا تأثیر آن بر عملکرد را چندان مورد ارزیابی قرار نداده اند. به بیان دیگر، ترویج IoT در بخش تولید به مفهوم آشکار سازی عواملی است که در پذیرش آن موثر است. لازم به ذکر است که، عوامل فوق این امکان را برای سیاستگذاران، فروشندگان IoTء و مدیران تولید کننده فراهم می‌کند تا تصمیمات سرمایه گذاری بهتری را برای اتخاذ و ارتقاء کارآمد IoT در پیش بگیرند. در مطالعه خود، عوامل فوق و نحوه تأثیر آنها بر عملکرد سازمانی را شرح خواهیم داد. همچنین در مقالات مربوطه، عوامل پذیرش حیاتی، یعنی فناوری، محیطی و سازمانی برجسته شده اند. همچنین در مطالعه حاضر، عوامل فوق، نحوه ارتباط آنها و درجه اهمیت آنها در زمینه اتخاذ و بکارگیری IoT و عملکرد سازمانی مورد ارزیابی قرار گرفته است.

2.2. قصد اتخاذ IoT
در مجموعه مقالات IoT، سه جریان گسترده در زمینه تحقیقات وجود دارد: گروهی از مطالعات مزایای IoT در بخش‌های مختلف، نظیر مراقبت‌های بهداشتی (اوناسانیا و الشاکانکیری، 1007)، تولید (وانگ و همکاران، 2020)، شهرهای هوشمند و تدارکات را مورد بررسی قرار می‌دهد (سینگ و همکاران، 2020). گروه دوم رابطه IoT را با سایر فناوری‌های صنعت 4.0، نظیر بلاک چین، هوش مصنوعی، و محاسبات ابری شرح می‌دهد (سینگ و همکاران، 1016؛ کومار و همکاران، 2020)، و همچنین عنوان می‌کند که این فناوری‌ها بایستی برای دستیابی به مزیت‌های رقابتی با یکدیگر تلفیق شوند. گروه آخر، موانع و محرک‌های اتخاذ و پیاده‌سازی IoT را در بخش تولید که در آن رشد با تأخیر رو به رو است مورد بررسی قرار می‌دهد (کامبل و همکاران، 2019؛ شارما و همکاران، 2020). همچنین، مقالات مربوط به اتخاذ، انتشار و بکارگیری فناوری‌ها راه ثابتی برای انجام تحقیقات در زمینه سیستم‌های اطلاعاتی به شمار می‌آید (کارکری و همکاران، 2018). در حقیقت، برای ارزیابی اتخاذ و انتشار فناوری‌ها، مدل‌های نظری متعددی در حوزه هایی نظیر مدیریت، آموزش، اقتصاد و جامعه‌شناسی وجود دارد (کارکری و همکاران، 2018؛ اسدی و همکاران، 2017؛ قاسم و همکاران، 1014). برخی از این نظریه ها شامل اتخاذ فناوری و انتشار مدل های نوآوری است. مورد اول برای ارزیابی مفهوم نوآوری سیستم های اطلاعاتی در سطوح فردی (تسو و هسو، 2015)، (یادگاریده کردی و همکاران، 2019)، و مورد دوم برای بررسی نوآوری های فناورانه در سطح بازار مورد استفاده قرار گرفته است. با این وجود، انتشار مدل نوآوری به دلیل جهت گیری بیش از حد فنی، عوامل محیطی را در نظر نمی‌گیرد (لیان و همکاران، 2014).