مقاله ترجمه شده تحلیل واریانس میانگین قرارداد اختیار معامله در زنجیره تامین دو پلکانی ,

مقاله ترجمه شده تحلیل واریانس میانگین قرارداد اختیار معامله در زنجیره تامین دو پلکانی

در قالب word, ودر 41 صفحه و قابل ویرایش

فهرست مطالب

چکیده

1- مقدمه

2- شرح مدل

3- هماهنگی زنجیره تأمین

3-1- راه حل بهینه زنجیره تأمین

3-2- تصمیم سفارش دهی فروشنده

4- زنجیره تأمین نامتمرکز

4-1-اطلاعات متقارت

4-2-اطلاعات نامتقارن: آستانه ریسک گریزی فروشنده خصوصی است

5- نتیجه گیری و بینش های مدیریتی

قسمتی از متن ترجمه شده::

   هماهنگی زنجیره تأمین
در این بخش، ما این مطلب را می‌آزماییم که آیا می‌توان به هماهنگی زنجیره تأمین دست یافت یا خیر و اگر قابل دستیابی است، تحت چه شرایطی. به دنیال رویکرد هماهنگی زنجیره تأمین تحت مدل واریانس میانگین، تأمین کننده نقش هماهنگ کننده زنجیره تأمین را بازی می‌کند. هدف فروشنده تعیین قیمت انتخابی بهینه و قیمت مصرف بهینه است، به گونه ای که مقدار سفارش فروشنده برابر با مقدار بهینه زنجیره تأمین باشد.
3-1- راه حل بهینه زنجیره تأمین
برای شروع کار، ما ابتدا به دنبال راه حل بهینه زنجیره تأمین می‌گردیم. فرض بر این است که مقدار تولید q است. با تقاضای محقق شده x، مقدار فروش با min{x,q} داده شده و سود زنجیره تأمین با PSC=pmin{x,q}-cq=(p-c)q-p(q-x)+ داده شده است. بنابراین، سود مورد انتظار زنجیره تأمین با فرمول زیر داده شده است:
 
انحراف استاندارد سود زنجیره تأمین با    داده شده که در آن
 
حال مدل واریانس میانگین زنجیره تأمین را به صورت زیر فرموله بندی می‌کنیم:
 
هدف (P1) به حداکثر رساندن سود مورد انتظار زنجیره تأمین نسبت به محدودیت اعمال شده روی انحراف استاندارد سود زنجیره تأمین است که در آن    آستانه ریسک گریزی زنجیره تأمین است. مقدار کوچک KSC به معنای تلورانس ریسک پایین زنجیره تأمین است. در مقایسه با موردی که در آن ریسک در نظر گرفته نشده است، زنجیره تأمین از استراتژی محفظه کارانه تری برای مدل واریانس میانگین به صورتی که در فرضیه زیر شرح داده شده استفاده می‌کند.
فرضیه 1- (i) SPSC(q) در q افزایشی است؛ (ii) راه حل بهینه زنجیره تأمین q¬SC,MV=min{qSC,EP,qSC,SP} است و qSC,MV در KSC غیر کاهشی است که در آن
   
شایان ذکر است که SPSC(q) در q افزایشی است و این نشان می‌دهد که وقتی مقدار انتخابی افزایش می‌یابد، انحراف استاندارد سود زنجیره تأمین هم افزایش پیدا می‌کند. جایگزینی به صورت زیر است. سیاهه کالای باقیمانده q-S(q) را می‌توان به عنوان ریسک مرتبط با تقاضا در نظر گرفت. با دانستن این مطلب که  است، مشاهده می‌کنیم که سیاهه کالای باقیمانده در q افزایشی است که اظهار دارنده آن است که ریسک نشان داده شده به SPSC نیز در q افزایش می‌یابد. فرضیه 1(i) سازگار با یافته های مطالعه Choi و همکارانش (a,b,c2008) است. در مورد متمرکز، زریسک زنجیره تأمین همواره با افزایش مقدار سفارش افزایش می‌یابد اما از قرارداد اتخاذ شده مستقل است.
فرضیه 1(ii) راه حل تحلیلی مقدار سفارش بهینه زنجیره تأمین qSC,MV را تحت مدل واریانس میانگین ارائه می‌کند. در ابتدا، اگر محدودیت ریسکی وجود نداشته باشد، راه حل بهینه زنجیره تأمین با  داده می‌شود. حین در نظر گرفتن محدودیت ریسک، قابل لمس است که مقدار سفارش بهینه qSC,MV از qSC,EP بیشتر نخواهد شد. ما درمی یابیم که مقدار بهینه زنجیره تأمین مینیمم qSC,EP و qSC,SP است و آخرین مورد‌ آنها بزرگترین مقداری است که محدودیت ریسک را مرتفع می‌سازد. مخصوصاً زمانی که SPSC(qSC,EP)>KSC باشد، محدودیت ریسک فعال می‌شود و راه حل بهینه qSC,SP خواهد شد که در K¬SC افزایشی است. وقتی SPSC(qSC,EP)≤KSC باشد، تأثیر ریسک گریزی روی عملکرد زنجیره تأمین در نظر گرفته نمی‌شود و راه حل بهینه qSC,EP خواهد شد که مستقل از KSC است. فرضیه 1(ii) نشان می‌دهد که مقدار سفارش در مورد متمرکز با افزایش تلورانس ریسک زنجیره تأمین، زمانی که ریسک فعال باشد افزایش می‌یابد. این نتیجه مشابه با نتایج مطالعه Choi و همکارانش (c2008) است، از آن جهت که با قرارداد بازخرید، مقدار سفارش با افزایش ریسک در وقفه    افزایش می‌یابد.