مقاله و مبانی نظری اختلال در جمله نویسی و انشا ,

مقاله و مبانی نظری اختلال در جمله نویسی و انشا

در قالب word و در 13 صفحه و قابل ویراش

فهرست مطالب

پيشگفتار
مقدمه
بيان نوشتاري
زبان شفاهي دريافتي
خواندن
انگيزه
ارزيابي زبان نوشتاري
پيشنهادات کلي ترميمي
بهبود نگرش و انگيزه نسبت به نوشتن
بهبود توانايي هاي توليد محتوي يک مطلب
رشد آگاهي از پيام گيران
به اندازه کافي تمرين کردن
روش هاي ترميمي ويژه
سيستم ميکل بست

پيشگفتار
بر طبق 142-94.P.L يکي از انواع ناتواني هاي يادگيري، بيان نوشتاري است از زماني که در سال 1975 اين عنوان مطرح گرديد، واژه بيان نوشتاري، هجي کردن و همه اشکال ديگر ارتباط کتبي را در بر گرفت.
يکي از مهمترين مهارت هايي که کودکان مي بايست بر آن تسلط پيدا کنند ارتباط برقرار کردن است. يعني فهميدن آنچه که ديگران مي گويند و بيان عقايد و منظورهايشان بصورت شفاهي و کتبي.
از طريق ارتباط برقرار کردن کلامي و غيرکلامي است که ما موضوعات، وقايع و روابط خود با يکديگر را بازنمايي مي کنيم. بر روي اين عقيده که بيان نوشتاري مناسب براي ايجاد ارتباط، براي پيشرفت در مدرسه و براي زندگي روزمرة امروزي، اساسي است، توافق وجود دارد. علي رغم پيشرفتهاي تکنولوژي در رشد تايپهاي الکترونيکي، پردازش گرهاي لغت و کامپيوترها، هنوز يادگيري خواندن و نوشتن ضروري است.
هدف ما در اين مقاله:
1- توصيف مشکلات اصلي در کودکان در ارتباط نوشتاري و ارائه برخي متدهاي ترميمي
2- ياري رساندن به معلمان براي تشخيص و درمان کودکاني که در زمينه بيان انشائي دچار ناتاني هاي اساسي هستند مي باشد.
3- اميد است که تلاش هاي ما براي ارزيابي و ترميم مشکلات بيان نوشتاري مورد استفاده خوانندگان، معلمان، والدين و بزرگسالاني که دچار ناتواني بيان نوشتاري هستند، قرار گيرد.
مقدمه
بيان نوشتاري به ارتباط انديشه ها با يکديگر از طريق علائم نگاره اي اشاره دارد. اين مسئله مستلزم داشتن فکري براي ارتباط، داشتن زباني براي بيان اين افکار، ترجمه ي شفاهي به علائم به صورتي که ديگران بتوانند افکار مورد نظر را بفهمند، است.
علاوه بر دست خط و هجي کردن به عنوان پيش نيازهايي براي بيان نوشتاري، پيش نياز مهمتر رشد زبان مي باشد.
آلي و ديش لر (1979 و Alley, Deshler) اظهار داشتند که بسيار احتمال دارد که بزرگسالان مبتلا به ناتواني يادگيري در سنين اوليه کودکي در زمينه ي شنيدن، صحبت کردن، و نوشتن مشکلاتي داشته اند. همچنين جانسون و ميکل بست (1967 و Mykelebust و Johnson) بر اهميت درک شنيداري، بيان شفاهي و خواندن در تحول زبان نوشتاري، تاکيد کرده اند.
فلپز- گان و فلپز- تراساکي (1982و) اظهار داشتند که، علاوه بر تحول زبان، «عمل نوشتن نيازمندي توانائيهاي بصري مختلفي ست که به آرامي با مهارتهاي حرکتي مناسب هماهنگ شده و يکپارچه مي شوند.»
دانش آموزاني که دامنه ي لغاتشان محدود بوده و در خواندن و استفاده از گرامر و ترکيب جمله ضعيف هستند، مستعد داشتن مشکلاتي در سازماندهي و تنظيم افکارشان به شکل مناسبي جهت بيان نوشتاري هستند. انشاءهاي کتبي آنها کوتاه بوده و به نظر مي رسد که از افکار پيچيده اجتناب مي کنند.
بلچ (1975 و Belch) دريافت اشکالات در بيان نوشتاري شامل خطاهاي گرامري، اشتباه هجي کردن کلمات، و خطاهايي در نقطه گذاري، مي باشد.
دشلر و فرول وکاس )1978 و Deshler, Ferrell, Kass) دريافتند که، دانش آموزان مبتلا به ناتواني يادگيري، در بازبيني تکاليف تحصيلي خويش، فقط در حدود يک سوم از خطاهايي را که مرتکب شده اند، تصحيح مي کنند. آنها غلط گيري کردن و يا خود-بازبيني تکاليف خويش را فرا نگرفته اند.
در نتيجه، دانش آموزان ياد مي گيرند به شيوه هاي مختلفي اين نوع از مشکلات بيان نوشتاري را جبران کنند. آنها از نوشتن اجتناب مي کنند. دانش آموزان مبتلا به ناتواني يادگيري از نوشته هاي ديگران استفاده مي کنند، گزارش ها را به شکل خلاصه مي نويسند. اگر قابل دسترسي باشد از ضبط صوت استفاده مي کنند، و امتحانات شفاهي را به امتحانات کتبي ترجيح مي دهند. (آلي و ديشلر، 1979) به هر حال اين نوع از راهبردهاي جبراني، کمک هاي محدودي براي دانش آموز هستند زيرا اين راهبردهاي براي انجام تکاليف فراوان روزانة او که نيازمند بيان نوشتاري است، کافي نيستند.
بيان نوشتاري
يکي از انواع ناتوانيهاي يادگيري بيان نوشتاري است که به انتقال ايده ها و افکار به ديگران از طريق علائم نگاره اي اشاره دارد. ناتواني هاي زبان نوشتاري شامل نواقصي در درک مطلب شنوايي، بيان شفاهي و خواندن مي باشد. نگرش نسبت به تکاليف نوشتني نيز يک جنبه ي مهم مشکلات زبان نوشتاري است.
عوامل موثر در ناتوانيهاي زبان نوشتاري
در ملاحظه همبسته هاي بيان نوشتاري، اعتقاد به اين امر که بيان نوشتاري، بالاترين پيشرفت بشريت است، ضروري به نظر مي رسد و فقط وقتي همه ي سطوح مقدماتي آن فراهم شده باشد، بدست مي آيد. (ميکل بست- 1965)
سلسله مراتب اجزاء فنون زبان توسط گلوگ (1971-Kellog) طرح شده است. اين اجزاء شامل تجربه کردن، شنيدن، صحبت کردن، خواندن و نوشتن مي باشد. از آنجائيکه توانائيهاي تحولي و مهارتهاي تحصيلي زيادي، براي آسان ساختن زبان نوشتاري ضروري مي باشد، امکان بررسي همه آنها در اينجا وجود ندارد. ما چهار عامل اصلي که به نظر ميرسد بطور اختصاصي با زبان نوشتاري مرتبط مي باشند، را مورد بحث قرار مي دهيم: 1- زبان شفاهي دريافتي 2- زبان شفاهي بياني 3- خواندن 4- انگيزه