مقاله و مبانی نظری امید به زندگی بیماران سرطانی ,

مقاله و مبانی نظری امید به زندگی بیماران سرطانی

در قالب word و در 52 صفحه و قابل ویرایش

فهرست مطالب

اميد به زندگي
تاريخچه ي اميد
نظريه ي اميد: يک الگوي تفکر هدف-مدار
چگونگي شکل گيري اميد
1.1    سازگاري روانشناختي
ملاک و معيار سازگاري
برخي از خصوصيات انسان سازگار به شرح زير است:
مهارت هاي سازگاري عبارتند از:
عوامل مؤثر در سازگاري
ديدگاه ها در مورد سازگاري
ديدگاه يادگيري اجتماعي
رويکردهاي يادگيري اجتماعي
ملاک و معيار سازگاري
ديدگاه مراجع محوري
ديدگاه انسان گرايي
ديدگاه روانشناسي شناختي
1.1    سرطان
تاريخچه
سرطان چه نوع بيماري است؟
همه گيري (اپيدمي) سرطان
عوامل کلي سرطان
علايم و عوارض عمومي سرطان چيست؟
علايم و عوارض اختصاصي سرطان
روش هاي درماني
1.2    پيشينه ي تحقيقاتي
پيشينه خارجي
پيشينه داخلي
1    منابع :
فارسي
انگليسي

نظريه ي اميد: يک الگوي تفکر هدف-مدار
حدود دو دهه پيش اشنايدر و اعضاي آزمايشگاه اميد در دانشگاه کانزاس (1991) مفهومي از اميد ارائه کردند که برخلاف مفهوم سنتي آن که يک هيجان منفعل پنداشته مي شد، به عنوان فرايندي توصيف شد که از طريق آن افراد به طور فعال هدف هاي خود را دنبال مي کنند. در اين زمينه، اميد به عنوان يک فرايند شناختي هدف- مدار مفهوم سازي شد. به خصوص اشنايدر و همکاران (1991، به نقل از سماوي، 1391) اميد را به عنوان يک سازه ي شناختي تعريف کردند که بر اساس آن مؤلفه هاي عامليت و مسيريابي قابل استخراج است.از اين رو تفکر اميد بخش هميشه در برگيرنده سه مؤلفه ي هدف، تفکر عامليت و تفکر مسيريابي است.
هدف ها، غايت هايي هستند که ايجاد کننده ي اميد مي باشند. طبق تعريف گسترده ي هدف در چارچوب نظريه ي اميد، هدف هر چيزي است که فرد تمايل دارد آن را به دست آورد، انجام دهد، تجربه کند و بيافريند (اشنايدر، 2002). چنين هدفي مي تواند کاملاً بزرگ باشد، به گونه اي که براي دست يابي به آن ماه ها و بلکه سال ها زمان نياز باشد و مي تواند آن قدر کوچک باشد که تنها در لحظاتي کوتاه قابل دست يابي باشد. از نظر احتمال دست يابي نيز، هدف ها در پيوستاري از هدف هاي آسان تا دشوار قرار مي گيرند. در نظريه ي اميد، هدف، پيامد يک توالي شناختي- رفتاري است به عبارت ديگر، اميد، داشتن رفتاري معطوف به هدف است که قبل از آن که به عمل در آيد، فردا بايد در دو نوع شناخت درگير شود: تفکر مسير يابي و تفکر عامليت (اشنايدر، 2002).
تفکر مسير يابي انعکاس دهنده ي قابليت ادراک شده ي فرد جهت توليد مسيرهاي شناختي به سمت هدف است (اشنايدر، 1994، به نقل از سماوي، 1391).

ديدگاه ها در مورد سازگاري
ديدگاه زيستي- رواني- اجتماعي
اين مدل به صورت تلويحي، مدلي از سلامتي را ارائه مي دهد که شامل حالت ذهني، توانايي انجام نقش هاي ارزشمند اجتماعي، رضايت از وضعيت جسمي و بدني و مجموعه اي از متغيرهايي مي شود که اغلب به عنوان «کيفيت زندگي» مورد مطالعه و بررسي قرار گرفته اند. در نظام پياژه، سازش، تعادل بين درون سازي و برون سازي است. مي توان سازش را ساختن مجموعه اي از روابط دانست که انسان خود را بين‌ آنها قرار مي دهد. چنين وضعيتي در نتيجه ي مجموعه واکنش هايي که فرد به وسيله ي‌ آنها رفتار خود را تغيير مي دهد تا بتواند به گونه اي موزون بر شرايط محيطي معين يا تجربه اي جديد پاسخ دهد. همان طور که به نظر مي رسد مفهوم «سازش زيستي» معنايي نسبتاً دقيق داشته باشد، ولي وقتي جنبه هاي رواني- اجتماعي سازگاري آدمي مطرح مي شود مسأله بسيار پيچيده مي گردد، چرا که اين سازگاري شخصاً به خاطر حيات صورت نمي گيرد. از نقطه نظر رواني – اجتماعي سازگاري به خودي خود به طور انتزاعي وجود ندارد. فرد با چيزي، با موقعيتي و با يک محيط اجتماعي به طبع نظام هاي مرجع خود سازش يافته است که در ضوابط و معيار هاي آن و آستانه خودداري از سازش را شخص مي کند، بنابراين بدون توجه به جنبه هاي رواني- اجتماعي مشکل است که بتوان حد و مرز اين مفهوم را براي انسان مشخص کرد (به نقل از ديلمي، 1380).
ديدگاه تحليل رواني
از ديدگاه تحليل رواني به فردي سازگار گفته مي شود که واحد «من» قوي و سالم باشد يا بتواند ميان دو پايگاه ديگر شخصيت يعني «من و فرامن» تعادل و هماهنگي ايجاد کند تا اينها بتوانند به وظايف خود به خوبي عمل نمايند. در اين ديدگاه، شخصيت آدمي همانند يک نظام پوياي انرژي تصور مي شود که در يک تقسيم بندي از سه قسمت تشکيل شده است. هر يک از اين سه نظام، نيروهاي رواني مشخص دارند که دائم با يکديگر در درون سيستم کلي شخصيت در حال فعل و انفعال مي باشند که مبتني بر تعارض پايگاه هاي مربوطه مي باشند و بنابراين ديدگاه رفتار و حالات آدمي از جمله رفتارهاي سازگار نتيجه عملکرد اين نيروهاي دروني است. از اين ديدگاه ريشه و عمل همه ناسازگاري ها در تجربيات کودکي و در رابطه با چگونگي گذراندن مراحل تحول جستجو مي شود. در اين راستا ناسازگاري که به دليل وجود تعامل بين تکانه هايي که در جستجوي تخليه و رهايي هستند از يک طرف ديگر به وجود مي آيد. وقتي که تکانه ها نتوانستند در هشياري تحمل شوند و فرد نتواند به طور مؤثري در برابر آنان دفاع کند، «من» راه ديگري ندارد جز اينکه نشانه هاي سازگاري ايجاد نمايد که در اين صورت هدف رفتار ناسازگار کاهش تنش يا تعارض است (به نقل از ديلمي، 1380).
ديدگاه يادگيري اجتماعي
رويکردهاي يادگيري اجتماعي
رويکردهاي يادگيري اجتماعي، سازگاري انسان را به سان حل مسأله يا رفتار کنار آمدن در نظر
مي گيرند. منظور ما از کنار آمدن، ميزان يا درجه اي است که افراد مي توانند سه چالش مهمي را که براي موجوديت‌ آنها به وجود مي آيد، برطرف کنند و يا حداقل کنترل نمايند. اين چالش ها عبارتند از:
الف) چالش هاي مستقيم حاصل از محيط فيزيکي
ب) چالش هاي ناشي از محدوديت ها
ج) چالش هاي بين فردي مربوط به محيط
ديدگاه يادگيري اجتماعي، سازگاري يا قابليت انطباقي فرد را به عنوان توانايي برآورده سازي و کنار آمدن با فشارهاي رواني و مشکلات، همراه با حداقل بی نظمي در جريان مداوم زندگي که پيامدهاي فوري و دراز مدت رفتار را در بر مي گيرد، مورد توجه قرار مي دهد (ديلمي، 1380).

سرطان چه نوع بيماري است؟
سرطان يک بيماري مدرن نيست؛ در گذشته هم وجود داشته است؛ اما امروزه به دليل افزايش آلودگي هاي محيط زيست تعداد بيشتري به آن مبتلا مي شوند و تعداد بيشتري هم نسبت به گذشته به پزشک مراجعه مي کنند. سرطان يعني رشد کنترل ناشدني سلول ها در ناحيه اي از بدن؛ اين وجه مشترک همه ي سرطان هاست؛ علي رغم اين که چه عاملي باعث سرطان شده و چه آسيبي به سلول ها رسيده باشد. سلول هاي سالم بدن طبق برنامه ي منظمي رشد مي کنند، تقسيم مي شوند و مي ميرند. در دوران جنيني سلول هاي سالم به سرعت رشد مي کنند؛ اما اين اتفاق فقط تا زماني رخ مي دهد که فرد به بلوغ کامل مي رسد. در دوران بلوغ در بيشتر نقاط بدن سلول ها زماني رشد مي کنند و تقسيم مي شوند که لازم است سلول هاي تازه را جاي گزين سلول هاي فرسوده، مرده يا در حال مرگ کنند. در مواردي هم که بافت ها آسيب مي بينند (زخم، شکستگي)، سلول هاي سالم به سرعت رشد کرده و تقسيم مي شوند تا بافت آسيب ديده را ترميم کنند. اما سلول هاي سرطاني برخلاف سلول هاي عادي، نمي ميرند بلکه    بي وقفه رشد مي کنند، تقسيم مي شوند و به طور مداوم سلول غيرعادي توليد مي کنند (شيخ نژاد، 1389).
نام گذاري انواع سرطان ها:
سرطان را بر اساس به وجود آمدن در نوع بافت، به شرح زير، نامگذاري کرده اند:
- کارسينوما: به سرطان هايي مي گويند که در پوست يا بافت هاي پوششي اعضاي داخلي بدن به وجود مي آيند؛
- سارکوما: سرطان هايي است که در استخوان، غضروف، چربي، عضله، رگ هاي خوني يا ديگر بافتهاي پيوندي يا محافظتي به وجود مي آيند؛
- لوکيميا: سرطان هايي هستند که در بافت هاي خوني از جمله مغز قرمز استخوان به وجود مي آيند و باعث ساخته شدن سلو ل ها يا گلبول هاي غيرعادي شده که وارد جريان خون مي شوند؛
- لنفوما و مايولوما: سرطان هايي هستند که در سلول هاي سيستم دفاعي بدن به وجود مي آيند (شيخ نژاد، 1389).
تفاوت مولکولي سلول سالم و سرطاني
دليل سرطاني شدن سلول ها، يا ماده ي DNA آسيب ديدگي سازنده ي ژن هاست که در هسته ي سلول قرار دارد. اين مواد در تمام سلول ها وجود دارند و فعاليت‌ آنها را کنترل مي کنند. ژن ها بانک اطلاعات سلول ها هستند. در بيش تر مواقع، بدن يا سلول قادر است DNA آسيب ديده را تعمير کند؛ اما سلول هاي سرطاني اين توانايي را ندارند. کساني که اين گونه ژن هاي آسيب ديده را از والدين به ارث مي برند، بيش از ديگران در معرض خطر مبتلا شدن به سرطانند. اگر فرد دريافت کننده ي ژن معيوب به سرطان مبتلا شود، آن را سرطان ارثي مي نامند. اما اکثر مواقع ژن ها در اثر عوامل سرطان زاي محيط آسيب مي بينند؛ عواملي مانند کشيدن سيگار، پرتوهاي مضر از قبيل ماوراي بنفش، اشعه ي ايکس يا مواد شيميايي که از طريق مواد غذايي، نوشيدني ها و هوا وارد بدن مي شوند (شيخ نژاد، 1389).
همه گيري (اپيدمي) سرطان
تقريباّ نيمي از مردان و بيش از يک سوم زنان در دنيا ممکن است در طول زندگي خود دچار سرطان شوند. ميليون ها انسان با سرطان زندگي مي کنند؛ يا سرطان دارند و يا داشته اند. خطر ابتلا به سرطان را مي توان با تغيير در روش زندگي به طور قابل ملاحظه اي کاهش داد؛ مثلاً با ترک سيگار، با مصرف غذا وآب سالم و ورزش. از طرفي سرطان هرچه زودتر تشخيص داده شود، امکان مداوا بيش تر مي شود. هرکس و در هر سن و سالي ممکن است به سرطان مبتلا گردد؛ اما 77% سرطان ها در اشخاص 55 سال به بالا تشخيص داده شده است (شيخ نژاد، 1389).