مقاله و مبانی نظری خودکشی ,

مقاله و مبانی نظری خودکشی

در قالب word و در 84 صفحه و قابل ویرایش و دارای منابع جدید 2022

فهرست مطالب
1-تعاریف خودکشی
2-خودکشی کامل یا موفق
3- اقدام به خودکشی
4- تهدید به خودکشی
5- اندیشه پردازی یا افکار خودکشی
6-تاریخچه ی خود کشی
7- انواع خودکشی
8- تبیین های روان شناختی خودکشی
9- نظریه های مطالعات مربوط به خودکشی
10- عوامل خطر ساز
11- ویژگی های فردی
12- اختلالات روانپزشکی
13- شخصيت
14- رفتار انتحاری قبلی
15- مشخصات/ آسیب شناسی خانوادگی
16- تأثير وقایع پر استرس و منفی زندگی
17- مسائل رشدی
18-نظام باورهای خود کشی گرایانه
19-درماندگی
20-سرنخ ها و انقباض روانی
21-متغیرهای ایستا و پویای پیش بینی کننده خود کشی
22-خصوصیات مشترک خودکشی
23-نکات کلیدی راجع به خودکشی در جهان
24-عوامل موثر بر خودکشی
25-ارزیابی خود کشی
26-علائم هشدار دهنده و خطر ساز خودکشی
27-منابع
 

خود کشی
مقدمه:
خودکشی دومین عامل مرگ و میر در بین جوانان 10 تا 19 ساله در ایالات متحده است (مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری [CDC]، 202) به دنبال کاهش مداوم از سال 1999، نرخ خودکشی در این گروه سنی بین سال‌های 2010 تا 2019 47 درصد افزایش یافت (از 4.2 به 6.6 در هر 100000) (CDC، 2020b). از دست دادن یک جوان به دلیل خودکشی یک رویداد غم انگیز است که تأثیری ماندگار و ویرانگر بر خانواده ها، دوستان و جوامع بر جای می‌گذارد. اگرچه تحقیقات راهبردهای مؤثر بسیاری را برای جلوگیری از خودکشی جوانان ارائه کرده است، تلاش‌های مستمری برای رسیدگی به این مشکل بهداشت عمومی ضروری است(روچ و بریج، 2022).
افکار خودکشی که به عنوان افکار پایان دادن به زندگی تعریف می‌شود، و تلاش برای خودکشی، رفتار آسیب‌رسان به خود غیرکشنده با قصد اعلام شده یا استنباط‌شده برای مرگ نیز در بین جوانان و برخی از قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های خودکشی در آینده رایج است (اوکارول و همکاران، 1996). بر اساس نظرسنجی رفتار پرخطر جوانان در سال 2019 (YRBS)، که به صورت ناشناس توسط دانش‌آموزان دبیرستانی ایالات متحده تکمیل شد، از هر 5 جوان، 1 نفر نشان داد که به طور جدی به خودکشی فکر می‌کرده است، و از هر 11 جوان، یک نفر گزارش داد که حداقل یک بار در 12 ماه قبل اقدام به خودکشی کرده است( CDC، 2020c). این اعداد نشان می‌دهد که سیستم های مراقبت های بهداشتی و مدارس نه تنها باید به دنبال شناسایی جوانان در معرض خطر خودکشی باشند، بلکه باید آماده حمایت به موقع و دلسوزانه از آنها باشند. عوامل خطر متعددی با خودکشی و رفتار خودکشی مرتبط است، از جمله ویژگی‌های فردی (مانند آسیب‌شناسی روانی، رفتار خودکشی قبلی)، خانوادگی (مانند خودکشی خانوادگی، اختلافات خانوادگی، بدرفتاری با کودک)، و ویژگی‌های اجتماعی (مثلاً مشکلات مربوط به مدرسه/همسالان) (چا و همکاران، 2018).
تعاریف خود کشی
دورکهایم، هر نوع مرگی را که مستقیم یا غیر مستقیم، از عمل مثبت یا منفی فردی حاصل گردد که از نتیجه اقدام خود آگاه باشد، خودکشی می‌نامد. انجمن روانشناسی آمریکا (APA) نیز خودکشی را بدین شکل تعریف می‌کند: خودکشی، مرگ خود خواسته است؛ اگر شواهد آشکار یا تلویحی مبنی بر آن که فرد قصد مردان داشته است. پیدا شود (کاویانی،۱۳۹۰).
اقدام به خودکشی از نظر کمی و کیفی، با خودکشی تفاوتهایی دارد اما اقدام به خودکشی رابطه ی نزدیکی با خودکشی کامل دارد مثلا ۲۰ تا ۷۰ درصد کسانی که خود را کشته اند حداقل یکبار در گذشته اقدام به خودکشی کرده بودند و ۳ تا ۱۰ درصد کسانی که اقدام به خودکشی می‌کنند عاقبت در اثر آن جان خود را از دست میدهند. اما اقدام به خودکشی ۸ تا۲۵ برابر بیشتر از خودکشی کامل رخ می‌دهد (لستر، ۲۰۰۰) اقدام به خودکشی را این چنین تعریف نموده است : اقدام به خودکشی، رفتار خود آسیب رسانی است که منجر به مرگ نشده است. همراه با شواهدی آشکار با تلویحی مبنی بر اینکه فرد قصد مردن داشته است (کاویانی،۱۳۹۰).
بر اساس تعریف مورد توافق سازمان بهداشت جهانی، خودکشی تنها و آخرین راه برای از میان بردن خود فرد است که آگاهانه صورت می‌گیرد. اصطلاح خود کشی تنها زمانی استفاده می‌شود که : 1- شخص، آگاهانه اقدام کرده باشدو 2 - منجر به مرگ وی گردد (شهولی و رضایی فر، 1391).
امیل دورکیم، جامعه شناس فرانسوی، خودکشی را پدیده ای اجتماعی به شمار آورده است و چنین تعریف می‌کند: "خودکشی عبارت است از هر نوع مرگی که نتیجه ی مستقیم یا غیر مستقیم کردار منفی یا مثبت خود قربانی است که می‌بایست چنین نتیجه ای به بار آورد (دورکهيم، 1393، ترجمه ی سالارزاده امیری)
به گفته ی اشنایدمن ( به نقل از رستمی، هاشمی و عليلو، 1393)، خود کشی عمل اگاهانه جهت آسیب رساندن به خود است که می‌توان آن را یک ناراحتی چند بعدی در انسان نیازمند دانست که برای مسئله ی تعيين شده ی او این عمل بهترین راه حل تصور می‌شود. در تعریف دیگری خود کشی به عنوان عملی که شخص برای معدوم ساختن خود انجام می‌دهد در حالی که اختيار مرگ و زندگی در حیطه ی قدرت اوست و از لحاظ اخلاقی موظف به انجام این عمل نیست، تعریف شده است ( آشيل دلماس، به نقل از فولادی، 1384). هاتون و والنت، خودکشی را رفتار عمدی و اختیاری پایان دادن به زندگی خود تعریف کرده اند. لاگت و همکاران (2006) بیان می‌کنند که اصطلاح خود کشی به اقدام داوطلبانه که منجر به مرگ خود فرد می‌شود، اشاره دارد. با این حال افرادی که خودکشی می‌کنند، نمی‌خواهند حتما به خود آسیب بزنند، بلکه بیشتر قصد دارند احساساتی از قبيل پریشانی، ناامیدی و عصبانیت خود را به دیگران منتقل کنند.