مقاله و مبانی نظری ریسک و سرمایه گذاری ,

مبانی نظری و پیشینه تحقیق تعاریف و نظریه های ریسک و سرمایه گذاری

در قالب word ودر 74 صفحه و قابل ویرایش

فهرست مطالب

2-1- مقدمه    16
2-2- سرمایه‌گذاری    17
2-2-1 روش های سرمایه‌گذاری و انواع اوراق بهادار    17
2-2-2 سرمایه‌گذاری غیرمستقیم:    22
2-3- انواع سرمایه‌گذاری    23
2-4- محیط سرمایه‌گذاری    23
2-5- فرآیند سرمایه‌گذاری    24
2-6- تبيين قيمت گذاري دارايي سرمايه اي: مقايسه تطبيقي مد لها    25
2-6-1 مدل قيمت گذاری دارايی سرمايه ای    25
2-6-2 مدل قيمت گذاري دارايي هاي سرمايه اي کاهشي    27
2-6-3 مدل قيمت گذاري داراييهاي سرمايهاي تعديلي    28
2-6-4 مدل قيمت گذاري داراييهاي سرمايهاي تجديد نظر شده    30
2-7 اهمیت بررسی عوامل موثر بر ریسک و بازده    32
2-8 عوامل مؤثر بر ریسک و بازده سرمایه گذاری در محصولات مالی    32
2-8-1 عوامل کلان    33
2-8-2 عوامل خرد    35
2-9 بازده    37
2-9-1 - سنجش بازده اوراق بهادار    37
2-10 ریسک    42
2-10-1 تعریف ریسک    43
2-10-2 تعریف مدیریت ریسک    45
2-10-3 مفهوم ارزش در معرض ریسک    47
2-11 طبقه بندی انواع ریسک    49
2-11-1 ریسک سیستماتیک    52
2-11-2 ریسک غیر سیستماتیک    52
2-12- اندازه‌گیری ریسک    53
2-12-1 معیارهای اندازه‌گیری ریسک    54
2-13- ریسک نامطلوب    54
2-13-1 محاسبه ریسک نامطلوب    57
2-14- نظریه مدرن پرتفولیو، نظریه فرامدرن پرتفولیو و ریسک نامطلوب    58
2-15- معیارهای ارزیابی عملکرد برحسب ریسک    60
2-15-1 معیارهای ارزیابی عملکرد مبتنی بر نظریه فرامدرن    61
2-15-2 مقیاس های ارزیابی عملکرد سبد سهام مبتنی بر نظریه مدرن    62
2-16 مقایسه مقیاس شارپ و مقیاس ترینر    64
2-17 مقایسه نسبت شارپ، سورتینو و UPR    65
2-18- پیشینه و تاریخچه موضوع تحقیق:    66

منابع

 
1-1- مقدمه:
اصل ثابتي در فرهنگ سرمايه گذاري وجود دارد مبني بر اينکه سرمايه از ريسک و خطر گريزان است و به سوي بازده و سود تمايل دارد. به همين خاطراست که سرمايه گذاران ريسک گريز از ورود سرمايه خود به جايي که خطر و ريسک وجود دارد يا افق نامشخصي در برابر سود و اصل سرمايه شان هست، امتناع مي کنند. اما آيا مي توان جايي را پيدا کرد که سرمايه گذاري در آن ريسک نداشته باشد؟ ريسک و خطر از دست دادن اصل و فرع سرمايه در همه جا هست، بعضي سرمايه گذاري ها پر خطرند و برخي کم خطر. سرمايه گذار با توجه به ميزان خطر و ريسک سرمايه گذاري، انتظار سود و بازده متناسب ر ا دار ا مي باشد. معمولا سرمايه گذاران به وسيله تجزيه و تحليل هاي مالي خود به دنبال بازده متناسب با توجه ريسک مربوط مي باشند .
در يک بازار متعارف که در آن عوامل بازار واجد اطلاعات مي باشند، بازده بالا همواره ريسک بالاتري را نيز به دنبال خواهد داشت. اين موضوع موجب مي شود که همواره تصميم گيري جهت سرمايه گذاري بر اساس روابط ميان ريسک و بازده صورت گيرد و يک سرمايه گذار همواره دو فاکتور ريسک و بازده را در تجزيه و تحليل و مديريت سبد سرمايه‌گذاري هاي خود مدنظرقرار دهد. به عبارت ديگر، سرمايه گذاري به عنوان يک تصميم مالي همواره داراي دو مؤلفه ريسک و بازدهي بوده که مبادله اين دو ترکيبهاي گوناگون سرمايه گذاري را عرضه مي کند. از يک طرف، سرمايه‌گذاران به دنبال بيشينه کردن عايدي خود از سرمایه گذاري هستند و از طرف ديگر، با شرايط عدم اطمينان حاکم بر بازارهاي مالي مواجه مي باشند که عامل اخير، دستيابي به عوايد سرمايه گذاري را با عدم اطمينان مواجه مي‌سازد.
معمولاً در اقتصاد و بخصوص در سرمايه گذاري فرض بر اين است که سرمايه گذاران منطقي عمل مي کنند. سرمايه گذاران منطقي، اطمينان را به عدم اطمينان ترجيح مي دهند و طبيعي است که در اين حالت مي توان گفت سرمايه‌گذاران نسبت به ريسک علاقه اي ندارند، به عبارت دقيقتر سرمايه گذاران ريسک گريز هستند. يک سرمايه گذار ريسک گريز، کسي است که در ازاي قبول ريسک، انتظار دريافت بازده مناسبي دارد. بايد توجه داشت که در اين حالت پذيرفتن ريسک يک کار غير منطقي نيست، اگر چه ميزان ريسک خيلي زياد باشد، چون در اين حالت انتظار بازده بالايي نيز وجود دارد. در واقع، سرمايه گذاران به طور منطقي نمي توانند انتظار داشته باشند که بدون قبول ريسک بالا، بازده بالايي کسب کنند. از طرف ديگر تحقيقات انجام شده حاکي از آن است که افراد در تصميم گيري هاي خود تحت شرايط ريسک، به هيچ وجه به صورت منطقي و عقلايي عمل نمي کنند .
1-2- سرمایه‌گذاری
از ديدگاه کلي، سرمايه گذاري به معناي مصرف پول هاي در دسترس براي دستيابي به پول هايي بيشتر در آينده است. به عبارت ديگر سرمايه گذاري يعني به تعويق انداختن مصرف فعلي براي دستيابي به امکان مصرف بيشتر در آينده.
در سرمايه گذاري دو ويژگي متفاوت و مهم وجود دارد که عبارتند از زمان و ريسک .
1-2-1 روش های سرمایه‌گذاری و انواع اوراق بهادار
سرمایه گذاری مستقیم
هنگامیکه سرمایه‌گذار بطور مستقیم اقدام به خرید انواع اوراق بهادار نماید سرمایه گذاری مستقیم انجام داده است.نکته قابل توجه این است که برخی از ابزارهای سرمایه‌گذاری مستقیم، قابل معامله و برخی غیرقابل معامله است.

اوراق بهادار غیرقابل معامله
مهمترین ویژگی این داراییها آنست که ارتباط مستقیمی بین دارنده و صادر کننده آن وجود دارد.برای مثال دارنده حساب بانکی برای افتتاح و یا هنگام بستن حساب مستقیما با بانک در ارتباط است. سرمایه‌گذاری در این گروه از داراییها دارای امنیت زیادی است زیرا سازمانهای ذیربط اغلب دولتی و یا بیمه شده می‌باشند. داراییهای این گروه، دارای درجه نقدشوندگی بالا و بازده کمتر نسبت به دیگر ابزارهای مالی می‌باشند. چهارگروه اصلی داراییهای غیرقابل معامله به قرار زیر می‌باشند:
1.    سپرده‌های پس‌انداز : متداولترین نوع سرمایه‌گذاری سپرده‌های پس‌انداز است. این وجه معمولا در بانکهای تجاری و یا موسسات مالی (موسسات و صندوق‌های اعطای وام ،پس‌انداز و اعتباری)نگهداری میشود. «قابلیت نقدشوندگی بالا و درجه اطمینان بالا» از مهمترین ویژگیهای این نوع داراییها است و در طول دوره نگهداری به آنها سود سپرده تلق می‌گیرد.
2.    گواهی سپرده غیرقابل معامله : این اوراق بوسیله بانکهای تجاری و دیگر سازمانهای مالی منتشر میشوند و دارای سررسیدهای مختلفی هستند که همزمان با افزایش سررسید نرخ بهره آن نیز افزایش می‌یابد.
3.    حسابهای پس‌انداز بازار پول : این اسناد دارای سقف نرخ بهره نبوده و نرخ بهره آن با نرخ رقابتی بازار پول تنظیم می‌گردد و تا میزان مشخصی توسط شرکتهای بیمه دولتی، بیمه میشود.
4.    اوراق قرضه پس‌انداز دولتی : شامل بدهی دولت مرکزی است که غیرقابل انتقال و معامله است ومیتواند بعنوان وثیقه بکار برده شود.نرخ بهره این اوراق باتوجه به مدت نگهداری و سطح عمومی نرخ بهره هر شش ماه تجدید و معاف از مالیات است.

ابزارهای قابل معامله
این گروه از ابزارهای مالی را در سه دسته ابزارهای «بازارپول،بازار سرمایه و مشتقه‌ها » مورد بررسی قرار می‌دهیم:
اوراق بهادار بازار پول : این اوراق درجه نقدشوندگی بالا و ریسک کمی دارند و بوسیله دولتها ،موسسات مالی و شرکتها فروخته میشوند. سررسید این اوراق از یک روز تا یک سال است. سرمایه‌گذاران اغلب بصورت مستقیم در این اوراق سرمایه گذاری میکنند(جنانی،1377).

ابزارهای عمده بازار پول:
1.    اوراق خزانه : این اوراق توسط خزانه داری کشورها منتشر می‌شود و سررسید انها کمتر از یک سال است.به این اوراق بهره تعلق نمیگیرد و در عوض با تخفیف فروخته میشود و در سررسید قیمت اتی پرداخت می‌شود. انتشار و فروش این ابزار توسط دولت در زمان تورم یکی از ابزارهای سیاستهای پولی است. معمولا نرخ اوراق خزانه سی روزه در محاسبات مالی به نمایندگی نرخ بازده بدون ریسک بکار می‌رود(1995 Elton & Gruber,).
2.    قراردادهای بازخرید : توافق نامه‌ای مابین وام‌گیرنده و وام‌دهنده برای خرید وفروش اوراق بهادار دولتی است. وام گیرنده اوراق را به وام دهنده می‌فروشد و تعهد می‌نماید که در تاریخی معین با قیمتی مشخص که معمولا بالاتر از قیمت فروش است، آن را بازخرید کند.سررسید این اوراق معمولا کمتر از 14 روز است. این اوراق نقش وثیقه را داشته و در واقع یک نوع روش تامین مالی است. درصورتیکه سررسید این توافق نامه ها سی روز یا بیشتر باشد، قرارداد بازخرید مدت دار نامیده می‌شود.
3.    نرخ بین بانکی پیشنهادی لندن(لایبور) : لایبور نرخی است که بانکهای بین المللی بزرگ در لندن وجوه را در آن نرخ بین خود مبادله میکنند و نرخ پایه تعیین انواع وامهای بلندمدت حتی در آمریکا است. این امر کاملا طبیعی است که ابزارهای بدهی بلند مدت نرخهایی داشته باشد که بصورت دوره‌ای تغییر میکنند و نیزبرخی از ویژگیهای ابزارهای کوتاه مدت را داشته باشند.این نرخهای متغیر معمولا بصورت «نرخ لایبور به علاوه یک مقدار ثابت تعیین می‌شود(1995Elton & Gruber,).
4.    گواهی سپرده قابل معامله : این اوراق بوسیله بانکها با نرخ بهره و سررسید مشخصی که عملا زیر یکسال است منتشر میگردد.این اوراق در بورس قابل معامله بوده و اصل و بهره آن در زمان سررسید پرداخت میگردد.

5.    اوراق تجاری : اسناد کوتاه مدتی است که توسط شرکتهای معتبر دارای توان مالی قوی منتشر میشوند.معمولا این اوراق بدون وثیقه است و سررسید آنها کمتر از نه ماه است و با تخفیف فروخته میشود. ریسک و بازده این اوراق بیشتر از اوراق خزانه است.