مقاله و مبانی نظری صنعت گردشگری و جهانگردی ,

مبانی نظری و پیشینه تحقیق صنعت گردشگری و جهانگردی (فصل دوم)

در قالب word ودر 56 صفحه و قابل ویرایش

فهرست مطالب

مقدمه    13
2-2 گردشگر (توریست)    14
2-3 گردشگري در جهان    14
2-4 گردشگری در ایران    18
2-5 توسعه گردشگری    19
2-6 راهبردهاي توسعه صنعت گردشگري    19
2-7 موانع توسعه صنعت گردشگري    20
2-8 اثرات و کارکردهای گردشگری    21
2-9 اثرات مثبت گردشگری    27
2-10 برنامه ریزی گردشگری    28
2-11 گردشگری پایدار    29
2-12 فرهنگ    30
2-12-1 زبان هاي ايراني    33
2-12-2 آداب و رسوم و اعياد ملي    34
2-12-3 ادبيات و شخصيت هاي اسطوره اي ايران    34
2-12-4 معماري ايراني    35
2-12-5 تنوع قومي در ايران    36
2-12-6 اديان ها و آيين ها و اقليت هاي مذهبي در ايران    37
2-12-7 مراسم مذهبی    37
2-13 فرهنگ و گردشگری    38
2-14 بررسی مشکلات و موانع فرهنگی جهانگردی در ایران    40
2-14-1 بیم از اثرات مخرب جهانگرد بر فرهنگ    40
2-14-2 پندارهای نادرست جهانگردان از ایران    40
2-14-3 عدم تبلیغات مناسب در زمینه جاذبه های سیاحتی ایران    41
2-14-4 عدم شناخت سلایق جهانگردان و سیاحان خارجی    41
2-14-5 مشروط کننده های فرهنگی و مذهبی کشور    41
2-14-6 موانع فقهی و مذهبی    42
2-14-7 وجود برخی برخوردهای نامناسب در فرودگاه چه در بخش پلیس گذرنامه    42
2-14-8 ضعف تحقیقاتی و پژوهشی در این زمینه    42
2-15 تاریخچه استان ایلام    43
2-16 مشخصات جغرافیایی    45
2-17 کشاورزی و دامداری    46
2-18 صنایع و معادن    46
2-19 موقعیت جغرافیایی و تقسیمات سیاسی استان    46
2-20 زبان و گویش های مختلف ایلام    47
2-21 مکان های دیدنی و تاریخی    49
2-22 تحقیقات داخلی    55
2-23 تحقیقات خارجی    56

منابع

2-1 مقدمه:
پس از جنگ جهاني دوم، گردشگري در تمام طبقات اجتماعي جوامع صنعتي غربي مورد پذيرش قرار گرفت و به عنوان يک پديدة جمعي مدرن شناخته شد. توسعه در زمينه گردشگري از طريق افزايش استانداردهاي زندگي، کاهش ميزان کار ساليانه و همچنين تعدد مرخصي هاي با حقوق و رشد سريع در وسايل حمل و نقل در کشورهاي غربي صنعتي امکان پذير شده است (خاکساری، 1391: 8).
رشد روزافزون و پرشتاب گردشگري بسياري از صاحبنظران را بر آن داشته است که قرن بيستم را قرن گردشگري بنامند. آنتونيو ساوينياک دبير کل پيشين سازمان جهانگردي در ۱۹۹۸، اعلام کرد: گردشگري در پايان قرن بيستم به صنعت شمارة یک جهان تبديل خواهد شد. بسياري از کشورها اين صنعت پويا را منبع اصلي درآمد، اشتغال زايي، رشد بخش خصوصي و توسعة ساختار زيربنايي مي دانند (میرزایی، 1388: 51). تجربه‌های سفر، اثرات ژرف و عمیقی بر جامعه و مسافر دارد، زیرا اغلب تجربیات سفر جزء مهم‌ترین و برجسته‌ترین خاطرات زندگی است. (الوانی،۱۳۸۵: ۱۵۶). سفر، تأثیرات برجسته و مشخصی بر درک ملی و شناسایی سایر افراد دارد. حضور بازدیدکنندگان در هر کشوری بر الگوی زندگی افراد بومی تأثیر می‌گذارد. بازدید کنندگان نیز تحت تأثیر فرهنگ کشور میزبان و ارزش‌های موجود در آن قرار می‌گیرند. از سوی دیگر «صنعت جهانگردی همواره عاملی برای پیشرفت وضع اقتصادی بوده است. همچنین این صنعت می‌تواند موجب تغییرات اقتصادی و اجتماعی شود؛ در سایه گفتگو و ایجاد رابطۀ متقابل بین مردمان دو ناحیه، پیام صلح بدهد و از آن جا که این صنعت به ارائه خدمت متکی است می‌تواند موجب افزایش اشتغال و درآمد شود(گی، ۱۳۸۵: ۳-۲۶۲).
صنعت گردشگری آمیزه ای از فعالیت های مختلف است که به صورت زنجیره ای در جهت خدمت رسانی به گردشگران انجام می‌گیرد بنابراین گردشگری شامل تمامی پدیده ها و روابط حاصل از تعامل گردشگران، عرضه کنندگان و فروشندگان محصولات جهانگردی، دولت ها و جوامع میزبان در فرایند جذب و پذیرایی از گردشگران است (زنگی آبادی و همکاران، 1385: 132).

2-2 گردشگر (توریست)
گردشگر مسافری است که برای مدتی بیش از یک شب و کمتر از یک سال به منظور تفریح، تجارت، دیدار اقوام و آشنایان و مقاصد دیگر در مکانی دور از محیط معمولی خود اقامت می‌کند. گردشگری از بعد تقاضا به سه شکل صورت می‌گیرد:
1)    گردشگران داخلی: به ساکنان یک کشور که فقط داخل آن کشور مسافرت می‌کنند اطلاق می‌گردد.
2)    گردشگران خارجی: به افرادی که ساکن یک کشور نیستند و به آن کشور مسافرت می‌کنند، اطلاق می‌گردد.
3)    گردشگری خارجی: به افراد ساکن یک کشور که به خارج از آن کشور مسافرت می‌کنند، گفته می‌شود.
افرادی مانند پیله وران، مهاجران موقت، مهاجران دائم، چادرنشین ها، مسافران عبوری، نیروهای مسلح و کارکنان در حال مأموریت دولت، در آمار گردشگری لحاظ نمی‌شوند (زنگی آبادی و همکاران، 1385: 132-133).
2-3 گردشگري در جهان
گردشگری در جهان به همراه آغاز مدرنيته شکل گرفت. مدرنيته اشکال مختلف زندگي را تنها بر پايه قابليت‌هاي آنها در توليد منافعي که توسط افراد مصرف مي‌شوند، مورد ارزيابي قرار داده و با مفاهيمي همچون، همواره به پيش رفتن و کنار گذاردن کهنه، نگرش تازه انسان را به جهان و به خويش سبب گرديد و بدين گونه با پيدايش بعد تازه‌اي از دگرگوني دائمي، انهدام رسوم و فرهنگ سنتي را در صحنه‌ي زندگي اجتماعي رقم زد. تفکيک ميان کار و اوقات فراغت يکي از اين دگرگوني‌ها مي‌باشد که در آن کار در قالب ضرورت و گردشگري در قالب اوقات فراغت، که دمي آسودن از کار را براي تجديد قوا فراهم مي‌آورد، قرار مي‌گيرد.
اين رهايي با فشار ناشي از انقباض اجتماعي حاصل از روند مدرنيته، گذران اوقات فراغت را در قالب گردشگري تسهيل نمود و انسان مدرن فارغ از عمق فرهنگي نهفته در اوقات فراغت به عنوان گردشگر تنها رهايي از وظايف مدرن را دنبال نمود. جريان گردشگري شکل گرفته در اين چارچوب نيز، انسان مدرن را با انگيزه تفريح در روند بازساخت شده سرمايه‌داري، به جستجوي محيط‌هاي گوناگون براي تمايز از محيط کار و تفريح واداشت. (پاپلی يزدی و سقايی, 1382, 30و31).
سفرهاي آموزشي‏ اولين‌ جلوه‌هاي‌ گردشگري‌ مدرن‌ را در در اروپا شکل‌ داد. بيشتر اعضاي اين سفرهاي آموزشي براي کسب دانش و تجربه هاي جديد به مسافرت مي رفتند.معمولاً اين افراد از طبقات بالاي اجتماع بودند که براي کسب دانش و فرهنگ مسافرت مي کردند.اصولاً پسران خانواده هاي مرفه براي ديدن آثار باستاني، مطالعه و نيز فراگيري علوم معماري و تاريخ به کشور خاصي اعزام مي شدند.سفرهاي اموزشي يک راهنماي سفر داشت که در سال 1778 ميلادي توسط توماس نوگنت تهيه شد و پرفروش ترين کتاب معرفي گرديد(واي.گي، 29، 1382).
انقلاب صنعتي با پيش زمينه هاي فراهم آمده از انباشت سرمايه و دانش از نيمه دوم قرن هيجدهم در انگلستان آغاز گرديد که روند رو به شتاب ان از سال 1780 سرعت زيادي يافت و اثرات بسياري بر جاي نهاد (پالمر،4،1357). نوآوري هاي تکنولوژيکي در روندي از انقلاب صنعتي در مدرنيته نقش با اهميتي را در همه گير شدن جريان گردشگري ايفا نمود. مهمترين اين نوآوري ها، تکنولوژي راه آهن بود. هرچند نبايد نقش کشتي هاي بخار را نيز در اين امر ناديده گرفت.بعد از اختراع ماشين بخار به وسيله جيمز وات در سال 1769، از اين ماشين در فنآوري هاي مختلفي استفاده گرديد.
روند توسعه‌ گردشگري‌ در چارچوب‌ اقتصاد سرمايه‌داري‌ با افزايش‌ نوآوري‌هاي‌ تکنولوژيکي‌ و مديريتي‌ همراه‌ با سير تحول‌ اجتماعي‌ ناشي‌ از آنها، در ميل‌ به‌ مصرف‌ اوقات‌ فراغت‌ بيشتر در مدرنيته‌ متأخر ابعاد ديگري‌ به‌ خود گرفت‌. گردشگري در اين ميان با کسب ويژگي‌هاي سرمايه‌داري در چرخه توليد ـ مصرف، نه به عنوان سفري براي تجربه گردشگري، که «خود» کار محسوب گرديد. اين «خود» به شکل‌گيري گردشگري انبوه فرصت داد که در آن گردشگري به عنوان محصولي بسته‌بندي شده و استاندارد به عنوان دو هفته تعطيلات در سال و در کنار دريا ارائه گردد (Meethan, 2001, 69).
سواحل در گردشگري انبوه از اهميت بالايي برخوردار بودند و گردشگران به وسيله تورهاي گردشگري به صورت دسته‌جمعي به مناطق ساحلي روي مي‌آورند و امتداد آرامش در خانه را در اين مکان‌ها جستجو مي‌کردند. «به عنوان مثال سواحل درياي مديترانه نمونه خوبي براي گردشگري انبوه است. به گونه‌اي که رشد سفر به اين سواحل از کشورهاي اروپايي بعد از جنگ جهاني افزايش چشمگيري يافت (سلطاني، 1374، 96)».
شاید بتوان سومریان را اولین قومی دانست که اقدام به سفرهای تجاری می‌کردند. در مصرحدود پنج هزار سال پیش سفرهای دریایی آغاز شد. پس از اختراع چرخ، چرخ و ارابه‌های چرخدار را از هر راهی نمی‌توانستند عبور دهند. به همین منظور راه‌ها ساخته شدند. اورها، بابلیان، مصریان، ایرانیان و یونانیان در این زمینه پیشگام بودند. آتن از نیمه دوم قرن پنجم پیش از میلاد به شهری با جاذبه‌های فراوان برای گردشگری تبدیل شده بود. اما امپراطوری روم با ثروت و امکاناتی که برای مردمانش فراهم کرده بود و جاده‌ها و جاذبه‌های گردشگری و امکانات اقامت مسافران، جزء اولین کشورهایی بود که نوعی از گردشگری را پایه‌گذاری کرد که به سبک و سیاق گردشگری امروزی نزدیک است. «رومی‌ها برای دیدن بناهای تاریخی مانند معابد مشهور در مدیترانه به ویژه اهرام و آثار تاریخی مصر سفر می‌کردند. یونان و آسیای صغیر محل بازی‌های المپیک، آب گرم‌های طبی، استراحتگاه‌های ساحلی، تماشاخانه‌ها، جشن‌ها و رقابت‌های پهلوانی از جاذبه‌های گردشگری آن دوران به شمار می‌آید (الوانی، ۱۳۸۵: ۱۹).