مقاله و مبانی نظری ترومای دوران کودکی ,

مقاله و مبانی نظری ترومای دوران کودکی

در قالب word و در 24 صفحه و قابل ویرایش دارای منابع جدید 2020

فهرست مطالب
ترومای دوران کودکی
تعریف ترومای دوران کودکی
سوء استفاده جسمی
سوء استفاده جنسی
سوء استفاده عاطفی
غفلت
شیوع ترومای دوران کودکی
آثار ترومای دوران کودکی
اثرات روانی – اجتماعی ترومای دوران کودکی
آثار رفتاری تروما
آثار عصبی- رشدی
آثار جامعه شناختی
تکانشگری و ترومای دوران کودکی
درمان ها
رویکردهای درمان شناختی
رویکردهای درمانی خانواده گرا
رویکردهای روان درمانی.
رویکردهای درمان اجتماعی.
درمان های دارویی
منابع

تعریف ترومای دوران کودکی در مطالعه ی CDC-Kaiser در سال (1998) شامل:
سوء استفاده
1.    سوء استفاده عاطفی: والدین، پدر خوانده و مادر خوانده یا بزرگسال که در خانه شما زندگی می‌کنند به شما ناسزا می‌گویند، به شما توهین می‌کنند، شما را تحقیر می‌کنند و یا طوری عمل می‌کنند که از این که ممکن است از نظر فیزیکی آسیب ببینید، شما را می‌ترسانند.
2.    سوء استفاده فیزیکی: والدین، پدر خوانده و مادر خوانده یا بزرگسال که در خانه شما زندگی می‌کنند به شما فشار می‌آورند، چنگ می‌زنند، سیلی می‌زنند، چیزی به سمت شما پرتاب می‌کنند و یا به قدری محکم به شما ضربه می‌زنند که شما زخمی می‌شوید.
3.    سوء استفاده جنسی: یک فرد بزرگسال، خویشاوند، دوست خانوادگی و یا غریبه، که حداقل پنج سال از شما بزرگتر بوده باشد، تا به حال بدن شما را به طریق جنسی لمس و یا نوازش کرده باشد، شما را مجبور کرده باشد بدن او را به طریق جنسی لمس کنید، یا تلاش کرده باشد هر گونه ارتباط جنسی با شما داشته باشد.
غفلت
4.    غفلت عاطفی: کسی در خانواده شما، به شما کمک می‌کند احساس مهم بودن و یا ویژه بودن بکنید، شما احساس می‌کنید که مورد دوست داشتن واقع شدید (دوست داشته شدید)، افراد در خانواده شما هوای همدیگر را دارند و به هم احساس نزدیکی می‌کنند و خانواده شما منبع قدرت و حمایت بودند.
5.    غفلت فیزیکی: کسی بود که از شما مراقبت کند، از شما حمایت کند و اگر به او نیاز داشتید شما را به دکتر ببرد یا اینکه شما به اندازه کافی خوراک نداشتید، والدین شما آنقدر مست بودند که نمی‌توانستند از شما مراقبت کنند و مجبور بودید لباس های کثیف بپوشید (بولیر و بلر، 2018).
سوء استفاده جسمی (تعریف بر اساس DSM-5)
بدرفتاری با کودکان شیوه های متفاوتی دارد. اگر کودک به گونه ای عمدی مورد آزار جسمی قرار گیرد، بدرفتاری جسمی روی می‌دهد. بدرفتاری جسمی ناشی از تنبیه های شدید جسمی، حمله ی آگاهانه و عمدی به کودک مثل سوزاندن، گاز گرفتن، بریدن، هل دادن، تابیدن اندام ها، شکنجه، ضربات، زخم ها و شکستگی ها است. بدرفتاری جسمی گاهی به صورت زخم های روی پوست، صدماتی در ساختار اسکلتی یا آسیب هایی در ارگان های داخلی بروز می‌یابد و ممکن است به صورت تغییر در ساختار مغز و الگوهای رشد، اختلال در ترشح هورمون ها و ایجاد انواع دردهای جسمانی بروز یابد. تنبیه بدنی به معنای استفاده از نیروی فیزیکی جهت ایجاد تجربه درد بدون صدمه به منظور تربیت (تصحیح یا کنترل رفتار) کودک است. معمولا در تنبیه جسمی از دست یا یک شیء مانند چوب، کمربند، شلاق و غیره برای ضربه زدن به بعضی نقاط بدن کودک مثل دست ها و یا از یک شیء داغ برای سوزاندن کودک استفاده می‌شود. تنبیه بدنی به منظور کنترل، راهنمایی یا تصحیح رفتار کودکان در فرهنگ های مختلف وجود دارد (ولریچ ام ،2010؛ نقل از تاجیک نژاد، 1395).
سوء استفاده جنسی (تعریف بر اساس DSM-5)
سوء استفاده جنسی عبارت است از بهره کشی جنسی از کودک برای ارضای فرد بزرگسال (بکت، 1994). مهم ترین مساله در سوء استفاده جنسی بهره گیری از عامل زور و اجبار است. در صورتی که هر نوع فعالیت جنسی با یک کودک قبل از سنی که بتواند رضایت قانونی داشته باشد برای لذت بردن یک فرد بزرگسال انجام شود، بدرفتاری جنسی انجام شده است. این آزارها شامل ارتباط های دهانی، تناسلی – تناسلی، تناسلی – مقعدی، دست – تناسلی، دست – مقعدی، دست – پستان، مواجهه با اندام های جنسی، نگاه جبری به اندام های جنسی و هرزه نگاری است. آزار جنسی کودک در برخی موارد آثاری مانند زخم هایی در مثانه، مقعد، واژن یا جراحتی در آلت تناسلی را بر جای می‌گذارد، مطالعات نشان داده است مشکلاتی مانند درد در ناحیه سر، شکم، روده ها و اختلال در خوردن و خوابیدن می‌تواند از آثار آزار جنسی باشد (نقل از تاجیک نژاد، 1395).
سوء استفاده عاطفی
بنا به عبارتی پنج دسته ی اصلی که برای سوء استفاده عاطفی مطرح است که شامل: طرد، منزوی نمودن، ترساندن، نادیده گرفتن و فاسد نمودن کودک شامل تقویت پرخاشگری، رفتارهای جنسی، مصرف مواد یا رفتار جنایی به وسیله ی کودک است (مارواستی، 2000). در حقیقت هر گونه رفتار تحقیر آمیز، توهین و سرزنش کردن کودک توسط والدین و اطرافیان، بدرفتاری عاطفی محسوب می‌شود که استرس شدیدی را به کودک تحمیل می‌کند و اعتماد به نفس او را به شدت کاهش می‌دهد. والدینی که به کودک اجازه نمی‌دهند که با هم- سالان خود ارتباط داشته باشد و به نوعی او را منزوی می‌کنند، یا والدینی که برای کنترل کردن کودک، او را از چیزی می‌ترسانند، یا ترس های خود را به او انتقال می‌دهند، در واقع مرتکب تروماعاطفی شده اند (نقل از تاجیک نژاد، 1395).