مقاله و مبانی نظری روش های سرمایه گذاری خارجی ,

مبانی نظری و پیشینه پژوهشی روش های سرمایه گذاری خارجی

در قالب WORD ودر 57 صفحه و قابل ویرایش

فهرست مطالب

ـ2 مقدمه
2ـ2 روش های سرمایه گذاری خارجی
  1ـ2ـ2 طبقه بندی روش های سرمایه گذاری خارجی.
  2ـ2ـ2 روش های سرمایه گذاری خارجی در این مطالعه
3ـ2 عوامل مؤثر بر انتخاب روش های سرمایه گذاری
  1ـ3ـ2 معیارهای مهم انتخاب روش سرمایه گذاری خارجی در صنعت بالگرد
4ـ2 ادبیات مربوط به انتخاب روش مناسب.
  1ـ4ـ2 مطالعه ی اگروال و راماسوامی (2199)
  2ـ4ـ2 مطالعه ی ایندانون (2000)
  3ـ4ـ2 مطالعه ی الانگو و سامهاریا (2004).
  4ـ4ـ2 مطالعه ی الانگو (2005)
  5ـ4ـ2 مطالعه ی میر و همکاران (0920).
  6ـ4ـ2 مطالعه ی گراند و تکزیرا (2011)
  7ـ4ـ2 مطالعه هنگ کنگ و وی هانگ (2013)
  8ـ4ـ2 مطالعه ی ام ویتی (2013).
5ـ2 نیازمندی ها و پروژه های صنعت بالگرد
  1ـ5ـ2 نیازمندی های کشور به خدمات بالگردی.
  2ـ5ـ2 پروژه های سرمایه گذاری خارجی در حوزه بالگردهای تجاری ایران.
6ـ2 جمع بندی

منابع

1 ـ 2مقدمه:
سرمایه گذاری خارجی یکی از مهم ترین شیوه های تأمین مالی خارجی به روش غیر استقراضی است که بر خلاف روش قرضی تأمین مالی خارجی که در تزار پرداخت های کشور میزبان به عنوان بدهی محسوب می‌شود، به عنوان منابع سرمایه گذاری تلقی می‌گردد. بدین جهت است که امروزه بسیاری از کشورهای در حال توسعه، سرمایه گذاری خارجی را به عنوان یکی از منابع مهم در توسعه ی اقتصادی شان در نظر گرفته و بسیاری از طرح های اقتصادی خود را با بهره گیری از این روش تأمین مالی خارجی به مرحله اجرا در می‌آورند (ذوالقدر،1388). کشورهايي مانند چين، هند، کره جنوبي، سنگاپور، ترکيه و مالزي، اقتصاد داخلي خود را به گونه اي به اقتصاد بين المللي پيوند زده اند که دور از هرگونه آسيب جدي و با بيشترين بهره گيري از منابع مالي، بانکي و اعتبارات خارجي و بين المللي، رشد و توسعه اقتصادي خود را شتاب بخشيده و در زماني اندک، به سطح دلخواهي از پيشرفت و توسعه اقتصادي رسيده اند (رضایی، 1391). طی دو دهه گذشته، تعداد زیادی از شرکت ها استراتژی جهانی را برای کسب مزایای رقابتی در پیش گرفته اند. هر چند برخی از صنایع بیشتر از جهانی شدن نسبت به سایر صنایع منتفع می‌شوند و برخی کشورها دارای مزایای رقابتی نسبت به سایر ملل در کشورهای دیگر هستند. به منظور تدوین یک استراتژی جهانی موفق، شناسایی و درک روش های سرمایه گذاری خارجی ملزم به نظر می‌رسد. در واقع بخش عمده ای از یک استراتژی جهانی روشی است که شرکت هنگام سرمایه گذاری در سایر کشورها باید انتخاب کند. به همین جهت در این فصل سعی می‌شود تا انواع روش های سرمایه گذاری به طور تفصیلی بیان شوند.
2 ـ 2روش های سرمایه گذاری خارجی
امروزه، رقابتي سنگين براي به چنگ آوردن هرچه بيشتر سرمايه هاي خارجي در ميان کشورهاي رو به توسعه و حتّی کشورهاي توسعه يافته در کار است و پيروزي در اين زمينه، در گرو به کارگيري سازوکارهاي ويژه است. بدون آشنايي با اين سازوکارها، نمي توان از اين سرمايه هاي بزرگ و اثرگذار در توسعه هرچه بهتر و بيشتر اقتصادي بهره مند شد. سرمایه گذاری خارجی عبارت است از به کار گیری سرمایه های خارجی در یک بنگاه اقتصادی جدید یا موجود پس از اخذ مجوز سرمایه گذاری. از آنجا که منابع داخلی و سایر شیوه های سرمایه گذاری از منابع داخلی در اکثر کشورهای در حال توسعه محدود است، بنابراین منابع مالی خارجی بهترین گزینه برای تأمین وجوه مورد نیاز برای تولید و سرمایه گذاری است. شیوه های تأمین مالی خارجی، غالباً به دو روش استقراضی و غیر استقراضی انجام می‌گیرد. در روش استقراضی تأمین مالي خارجی، طرف خارجی (مؤسسات مالی بین المللی) بدون پذیرش هیچ گونه ریسکی و صرفاً با اخذ تضمین های مناسب از دولت اقدام به تأمین سرمایه نموده و تمامی ریسک های مذکور از سوی کشور سرمایه پذیر تقبل می‌شود. روش های تأمین مالی غیر استقراضی خارجی، نیز نوعی سرمایه گذاری خارجی هستند که به طور مستقیم یا غیر مستقیم تأمین کننده منابع مالی با قبول ریسک ناشی از به کارگیری منابع مالی خود در فعالیت یا طرح های موردنظر کشور میزبان، انتظار برگشت اصل و سود منابع سرمایه گذاری شده را از عملکرد اقتصادی فعالیت یا طرح مورد سرمایه گذاری دارد (سلامی، رمضانی، صدیقی گاریز و جمالی، 1390). در این تحقیق، روش های غیراستقراضی تأمین مالی خارجی که به عنوان روش های سرمایه گذاری خارجی مطرح می‌باشند، بررسی خواهند شد.
1 ـ 2 ـ 2 طبقه بندی روش های سرمایه گذاری خارجی
به طور کلی تقسیم بندی دقیق و روشنی بین روش های مختلف سرمایه گذاری خارجی وجود ندارد. با توجه به روش های سرمایه گذاری خارجی در چارچوب قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی و مطالعات صورت گرفته در مورد روش های مختلف سرمایه گذاری خارجی در نهایت تقسیم بندی زیر برای روش های سرمایه گذاری خارجی در نظر گرفته شده است (سلامی و همکاران، 1390).
 
شکل 1_2 روش های سرمایه گذاری خارجی (سلامی و همکاران، 1390)
آن گونه که در شکل مشاهده می‌شود تعدادی از این روش های سرمایه گذاری خارجی با روش های انتقال تکنولوژی هم پوشانی دارند. روش های انتقال تکنولوژی می‌تواند به طرق سرمایه گذاری مستقیم خارجی، بیع متقابل، لیسانس و قرارداد دانش فنی اتفاق بیافتد. اما چون موضوع این تحقیق در رابطه با روش های سرمایه گذاری خارجی است و نه فقط انتقال تکنولوژی، به همین منظور روش های انتقال تکنولوژی را می‌توان قسمتی از روش های سرمایه گذاری خارجی در نظر گرفت. با توجه به دیدگاهی که روت در مورد روش های سرمایه گذاری خارجی بیان نموده و همچنین با توجه به الزامات و تعاریف مندرج در قانون تشویق و حمایت از سرمایه گذار خارجی در ایران، مجموعه ی شکل 2 به طور کامل بیان کننده ی روش های سرمایه گذاری خارجی است.
منظور از روش های سرمایه گذاری خارجی، ترتیبات معمول و مرسوم است که ورود محصولات، فناوری، مهارت های انسانی، مدیریت و سایر منابع را به یک کشور خارجی ممکن می‌سازد. در ادامه این روش ها را به طور مختصر توضیح خواهیم داد.
الف ـ سرمايه گذاري مستقيم خارجي
صندوق بین المللی پول، این سرمایه گذاری را این گونه تعریف می‌کند: "یکی از انواع سرمایه گذاری که برای حصول سود پایدار از طریق عملیات یک بنگاه در اقتصادی غیر از اقتصاد سرمایه گذار انجام می‌شود. هدف سرمایه گذار در این نوع سرمایه گذاری، داشتن نقش فعال و مؤثر در مدیریت شرکت است." در ویرایش پنجم این تعریف بیان شده که برای انجام سرمایه گذاری خارجی، دست کم 10 درصد سرمایه گذاری ( سهم سرمایه گذار خارجی در مالکیت شرکت) الزامی است.
آنکتاد نیز این نوع سرمایه گذاری را این گونه تعریف کرده است: سرمایه گذاری مستقیم خارجی عبارت است از سرمايه اي که متضمن مناسبات بلندمدت و منعکس کننده کنترل و سود مستمر شخصيت حقيقي يا حقوقي مقيم يک کشور در شرکتي بيرون از موطن سرمايه گذار باشد (دوسه، 2003).
این گونه سرمایه گذاری، کاراترين و واقعي ترين سرمايه گذاري خارجي است. در اين گونه سرمايه گذاري، سرمايه گذاران خارجي، جداگانه يا از راه مشارکت، در توليد و ساخت کالا، برآوري مواد کاني و ديگر بخش هاي برنامه هاي اقتصادي در کشور ميزبان کار مي کنند (رضایی، 1391).