مقاله و مبانی نظری هوش هیجانی، عملکرد شغلی و مهارتهای ارتباطی ,

مقاله و مبانی نظری هوش هیجانی، عملکرد شغلی و مهارتهای ارتباطی

در قالب word و در 62 صفحه و قابل ویرایش

فهرست مطالب

1-2 مباني نظري
1-1-2 عملکرد شغلي
2-1-2 نظريه هاي عملکرد شغلي
3-1-2 هوش هيجاني
4-1-2 نظريه هاي هوش هيجاني
5-1-2 مهارتهاي ارتباطي
6-1-2 نظريه هاي مهارتهاي ارتباطي
2-2 پيشينه پژوهش
1-2 -2 پژوهش هاي ارتباط هوش هيجاني با عملکرد شغلي
2-2-2 پژوهش هاي ارتباط مهارتهاي ارتباطي با عملکرد شغلي
منابع

5-1-2 مهارتهاي ارتباطي
ارتباط، عالی‌ترین دستاورد بشر است و انسان به دلیل اجتماعی‌بودن به تعامل و بودن با دیگران نیاز دارد؛ بنابراین با توجه به تعریف ارتباط که در آن تفهیم، تفاهم و تسهیم دخیل است افراد باید توانایی صحیح درک، انتقال و تداوم ارتباط را کسب کنند و این همان مهارتی است که به دو صورت کلامی و غیرکلامی موجب ارتباط موثر و موفق میان افراد می‌شود. این دو ارتباط ازهم قابل تفکیک نیست؛ چرا که در حین برقراری ارتباط استفاده از زبان کلامی و زبان بدن همزمان اتفاق می‌افتد. اگر به گفت‌وگوی خود با فردی دقت کنید متوجه خواهید شد در حین ارتباط کلامی بخش عمده پیام ما از طریق ژست‌ها، حرکات بدن و نحوه نگاه‌کردن منتقل می‌شود ( بهبهاني، 1392) .
براي برقراري ارتباط به تعبيري حداقل بايد دو انسان وجود داشته باشند تا موضوع خاصي را به کمک ابزار يا وسايل ويژه اي به اطلاع يکديگر برسانند. از اين قضيه به عنوان فرايند ارتباطات نام مي برند ( سرمد، 1390 ،ص 146 ) .
اگر چرخه ارتباط را محدود و مختصر کنیم و به رابطه بین فردی برسیم، دو فرد با یکدیگر در حال گفتگو هستند، آن که حرف می‌زند فرستنده، و آن که گوش می‌دهد گیرنده و آنچه بین آن دو رد و بدل می‌شود پیام نامیده می‌شود. در این رابطه بین فردی، از آنجا که نوع ارتباط افقی است جایگاه گیرنده و فرستنده قابل تغییر است. به سخن دیگر منبع می‌تواند به مخاطب یا به عکس، مخاطب می‌تواند به منبع تبدیل شود.
طبق تحلیل فوق مخاطب کسی است که در یک حرکت خطی از منبع ارسال پیام در انتهای همه فرایندهای پیام قرار دارد. برای روزنامه مخاطب همان خواننده است. برای رادیو، شنونده و برای تلویزیون و سینما، بیننده و تماشاگر. افزون بر این، هر فرستنده ای می‌کوشد تا هنگام فکر کردن درباره مخاطب، مقولاتی چون نحوه ارائه پیام، میزان پذیرش توسط مخاطب، تمایلات و سن را در نظر بگیرد ( جان رابرت، 1376، ص 48 ) .
اما به طور کلي عناصر فراگرد ارتباطات عبارتند از :
1-    فرستنده پيام ( منبع ) : آغاز کننده ارتباط است و مطلب مورد نظر را به بياني که براي گيرنده پيام قابل فهم باشد در مي آورد ( سرمد، 1390، ص 146 ) .
2-    گيرنده پيام : پس از دريافت، آن را کشف رمز  کرده يا اقدام لازم را انجام مي دهد ( که در اين صورت فرايند ارتباطات به پايان مي رسد )، يا مجددا رمز گرداني کرده، واکنش خودش را به فرستنده پيام منعکس مي کند ( بازخورد ). در اينجا ممکن است فرايند ارتباطات به پايان برسد، يا اين فرايند يک يا چند مرتبه تکرار شود .
3-    موانع : منظور از موانع، انواع عوامل يا وسايلي است که در برقراري ارتباط اخلال ايجاد مي کند ( سرمد، 1390 ،147 ).

6-1-2 نظريه هاي مهارتهاي ارتباطي
مهارت ارتباطی از نظر هارجی و دیکسون (2004) توانایی لازم برای انجام رفتاری است که باعث رسیدن به اهداف یک تکلیف می‌گردد و در واقع، فرد را قادر می‌سازد تا به صورتی شایسته رفتار کند. نظريه دیکسون (1993) نيز بر آن است که داشتن ارتباط ماهرانه بستگی به استفاده صحیح و تسهیل کننده از شیوه های برقراری ارتباط مناسب و کارآمد با دیگران دارد. با توجه به نقش ارتباط در زندگی انسان، برخورداری از مهارت های ارتباطی جهت توفیق در اکثر حوزه های زندگی، بنا به گفته هارجی و دیکسون (2004) از طریق توانایی ارتباط قابل پیش بینی است ( مير جعفري، برزگر، مشکسار، 1390، ص 4 ) .
مير سپاسي معتقد است ارتباط فرايندي پويا است که زير بناي بقا و رشد و تحولات تمامي سازمانها و سيستمها ي زنده محسوب مي شود به همين دليل، ارتباطات از وظايف و نقشهاي حياتي انسان و سازمان است، زيرا به وسيله آن انسان يا سازمان واحدهاي داخلي خود را با هم مرتبط مي سازد ( ميرسپاسي، 1369، ص 409 ) .
«ریچاردز» اولین و بهترین تعریف را از ارتباط ارائه نمود : ارتباط هنگامی صورت می‌گیرد که یک فکر به نحوی در محیط عمل کند که فکر دیگری را تحت تأثیر قرار دهد. این کار به این صورت انجام می‌شود که در فکر دیگر همان تجربه ای که در فکر اول است متجلی گردد. در واقع، وقوع این نوع تجربه بخشی از همان تجربه اول است ( کاظمي پور، 1380، ص 84 ) .
مک گواير و پريستلي (1981 ) مي گويد : مهارت ارتباطي – اجتماعي به رفتارهايي گفته مي شود که شالوده ارتباط هاي موفق و رو در رو را تشکيل ميدهند. کلي  (1912) مي گويد مهارت ارتباطي همان رفتارهاي معين و آويخته شده اي است که افراد در روابط ميان فردي خود، براي کسب تقويت هاي محيطي يا حفظ آنها انجام ميدهند (فياض، کريمي، 1389، ص 12 ) .
در تعريف اشلانت و مک فال  (1985) مهارت ارتباطي همان فرايندهاي مرکبي است که فرد را قادر مي سازد به گونه اي رفتارکند که ديگران او را با کفايت تلقي کنند پس مهارت ها، توانايي هاي لازم براي انجام رفتارهاي هدفمند و موفقيت آميزند ( فياض، کريمي، 1389، ص 9 ) .
قرباني مهارت هاي ارتباطي را مجموعه اي از رفتارهايي ميداند که کيفيت ارتباط فرد با فرد را مشخص مي کند (قرباني، 1384، ص9) .
ادوین امری در کتاب « مقدمه ای بر ارتباطات جمعی »، ارتباط را چنین تعریف می‌کند :« ارتباط عبارت از فن انتقال اطلاعات و افکار و رفتارهای انسانی از یک شخص به شخص دیگر است». ویلبر شرام در تعریف ارتباط می‌گوید :« مفهوم ارتباط در واقع هماهنگ شدن فرستنده و گیرنده در رابطه با یک پیام ویژه است » (فلاحي، 1388) .
نظریه پردازان قدیمی- همچون شنون و ویور(۱۹۴۹)- ارتباط را فرآیندی خطی می‌دانستند که طی آن منبع پیام را فرمول‌بندی و به گیرنده منتقل می‌کند. اما اکنون دیدگاههای تبادلی جای این نظریه را گرفته‌اند (هارجی، ساندرز، دیکسون،۱۳۷۷، ص۲۴) .
بنابر نظر سوسمان و ديپ، فرايند ارتباطات دست کم متشکل از شش عنصر اصلي ذيل تشکيل شده است :
فرستنده پيام، پيام، مجرا، گيرنده پيام، بازخور  و زمينه. هريک از اين عناصر نقش اساسي و متمايزي را در موفقيت يا شکست ارتباطات بازي مي کنند ( عباسپور، 1391، ص 260 ).