پاورپوینت فصل بیستم 20 (روانشناسی طب اطفال و روانشناسی بالینی کودک ) کتاب روانشناسی بالینی ای. جری فیرس - تیموتی جی. ترال ترجمه فیروز بخت ,

پاورپوینت فصل بیستم 20 (روانشناسی طب اطفال و روانشناسی بالینی کودک ) کتاب روانشناسی بالینی ای. جری فیرس - تیموتی جی. ترال ترجمه فیروز بخت

در قالب ppt و در 17 اسلاید و قابل ویرایش

توضیحات::

دو رشته از رشته های فرعی روان شناسی بالینی روان شناسی طب اطفال و روان شناسی بالینی کودک هستند.
نمی توانیم وظایف روان شناسان بالینی کودک و روان شناسان طب اطفال را به طول کامل از هم جدا کنیم؛ فعالیت متداول در روان شناسی بالینی کودک کار روی کودکان و نوجوانانی بوده است که نشانه های آسیب روانی داشته اند. این کار نیز در مراکز خصوصی یا در درمانگاههای سرپایی و به صورت گروهی صورت می‌گرفته
است.
روان شناسی طب اطفال یا روان شناسی سلامتی (کودک عبارت است از کاربرد اصول روان شناسی بالینی کودک در مراکز پزشکی مثلاً در بیمارستانها درمانگاههای رشد یا مراکزی که اقدامات پزشکی گروهی انجام می‌دهند. روان شناسان طب اطفال غالباً قبل از ایجاد آسیب روانی یا حداقل در شروع اختلال) مبادرت به مداخله می‌کنند و غالباً ارجاع دهندگان کودکان به آنها پزشکان اطفال هستند به طور مشخص روانشناسی طب اطفال را این گونه تعریف کرده اند:
تحقیقات و اقداماتی که معطوف به موضوعات مرتبط با سلامت روانی و جسمی کودکان هستند؛ موضوعاتی چون ملازمهای رفتاری و هیجانی امراض و بیماریها نقش روان شناسی در طب اطفال و پیشبرد سلامتی و پیش گیری از بروز بیماری در بین کودکان سالم.
اگر چه همپوشی این دو رشته خیلی زیاد است این دو تخصص وجوه تمایزی نیز دارند اولاً متخصصان روان شناسی طب اطفال جهت گیری رفتاری دارند و مداخلات کوتاه مدت و فوری را ترجیح میدهند. در حالی که روان شناسان بالینی کودک در جهت گیریهای خود متنوع تر عمل میکنند (گرایشهای روان پویشی و خانوادگی نظام ها در بین روان شناسان بالینی کودک بیشتر است). ثانياً روان شناسان طب اطفال در تحصیلات تحقیقات و خدمات خویش بر مشکلات طبی و زیست شناختی تاکید بیشتری دارند ویژگی ممیزه آنها علاقه مندی شان به روان شناسی سلامتی و طب رفتاری و مشورت با پزشکان متخصص اطفال است ولی روان شناسان بالینی کودک بیشتر بر سنجش فرآیندهای رشدی و خانواده درمانی تأکید
دارند.

تاریخچه
سابقه روان شناسی بالینی کودک حداقل به سال ۱۸۹۶ بر میگردد وقتی ویتمر با راه اندازی اولین درمانگاه روان شناسی حرفه روان شناسی بالینی را پدید آورد.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم وقوع برخی تحولات باعث شد توجه بیشتری به کودکان بشود. این تحولات عبارت بودند از شناسایی و مراقبت از عقب ماندگان ،ذهنی هوش آزمایی پیدایش روان کاوی و رفتار گرایی جنبش مطالعه کودکان و تأسیس درمانگاه های راهنمایی کودکان در حال حاضر ۴۳ تشخیص اختصاصی مخصوص کودکان در ۱۰ گروه وجود دارند.
روان شناسی طب اطفال زمانی به عنوان یک تخصص مطرح شد که معلوم گردید نه طب اطفال و نه روان شناسی بالینی کودک نمیتوانند جوابگوی تمامی مشکلات دوران کودکی باشند غالباً مسایل و مشکلات مربوط به روان شناسان کودک عبارتند از تربیت کودکان کنترل رفتار کودکان یا مشکلات تحصیلی وقتی بحث ضمایم روانی- رفتاری بیماریهای جسمی معلولیتها یا اقدامات طبی مطرح است تخصص روان شناسان طب اطفال بیش از تخصص روان شناسان بالینی کودک اهمیت دارد.
دیدگاه رشدی
از دیدگاه رشدی مشکلات روان شناختی کودکان و نوجوانان محصول انحراف از یک یا چند حوزه رشد هستند (یعنی حوزه شناختی، زیست شناختی هیجانی رفتاری اجتماعی توجه به این نکات هم مهم است که (۱) رشد فرایندی فعال و پویا است و باید آن را در طول زمان سنجید؛ (۲) مشکلات رشدی مشابه میتوانند نتایج اختلالات بالینی متفاوتی داشته باشند؛ (۳) مشکلات رشدی متفاوت ممکن است نتیجه واحدی داشته باشند؛ (۴) فرایندها و اشکالات رشدی ممکن است با هم تعامل داشته باشند؛ و (۵) فرایندهای رشدی و محیط به یکدیگر وابسته اند آنها به گونه ای روی یکدیگر تأثیر میگذارند که قابل جدا شدن نیستند. روان شناسان طب اطفال و روان شناسان بالینی کودک این دیدگاه ساده انگارانه را قبول ندارند که کودکان بزرگ سالان کوچولو هستند بلکه کودکان و نوجوانان را بر مبنای چالشهای رشدی و محیطی مقطع سنی خودشان تحت سنجش و درمان قرار میدهند سن کودکان مرحله رشدی مربوطه در حوزه های مختلف کارکردی (شناختی هیجانی، اجتماعی و وضعیت خانوادگی ،کودکان باید در بررسی و مفهوم بندی مشکلات و درمان آنان در نظر گرفته شوند. برای مثال شب ادراری در ۱۲ سالگی یک مشکل محسوب میشود نه در ۲ سالگی.