پاورپوینت فصل دهم 10 (رشد هیجانی و اجتماعی در اواسط کودکی)کتاب روان شناسی رشد (از لقاح تا کودکی) جلد اول مؤلف: لورا برک مترجم یحیی سید محمدی ,

پاورپوینت فصل دهم 10 (رشد هیجانی و اجتماعی در اواسط کودکی)کتاب روان شناسی رشد (از لقاح تا کودکی) جلد اول مؤلف: لورا برک مترجم یحیی سید محمدی

در قالب ppt و در 30 اسلاید وقابل ویرایش

فهرست مطالب

عوامل تأثیرگذار بر عزت نفس
نظریه اریکسون سخت کوشی در برابر احساس حقارت
خودآگاهی
خودپنداره
رشد عزت نفس
رشد هیجانی
هیجانهای خودآگاه
آگاهی هیجانی
خودگردانی هیجانی
درک کردن دیگران درک کردن دیدگاه دیگران
رشد اخلاقی
آموختن عدالت از طریق سهیم شدن
آگاهی اخلاقی و اجتماعی – عرفی
آگاهی از حقوق فردی
آگاهی از تنوع و نابرابری
روابط با همسالان
گروه های همسال
روابط دوستی
پذیرش همسالان
نقش یابی جنسی
عقاید جنسیت کلیشه ای
هویت و رفتار جنسیتی
تأثیرات خانواده
روابط والد – فرزند
خواهر - برادرها
تک فرزندان
طلاق
خانواده های آمیخته
اشتغال مادر و خانواده های دو نان آور
چند مشکل رایج رشد
ترس ها و اضطرابها
سوءاستفاده جنسی از کودک
خلاصه

به عقیده اریکسون (۱۹۵۰)، کودکانی که تجربیات قبلی آنها مثبت بوده اند با حالتی از آمادگی برای تغییر جهت دادن انرژی خود از وانمود کردن اوایل کودکی به دستاوردهای واقعی به اواسط کودکی می‌رسند. اريکسون معتقد بود که ترکیب انتظارات بزرگسالان و انگیزه کودکان برای تسلط یافتن زمینه را برای تعارض روان شناختی اواسط ،کودکی سخت کوشی در برابر احساس حقارت آماده می‌کند که در صورتی به طور مثبت حل میشود که کودکان در مهارتها و تکالیف مفید احساس شایستگی کنند. در تمام فرهنگها هنگامی که تواناییهای جسمانی و شناختی کودکان افزایش می‌یابند، بزرگسالان توقعات جدیدی از آنها دارند و کودکان آماده اند تا از این چالشها بهره مند شوند.
کودکان در اواسط کودکی میتوانند خود را برحسب صفات روان شناختی توصیف کنند، خصوصیات خود را با خصوصیات همسالان خود مقایسه کنند و در مورد علتهای نقاط ضعف و قوت خود تأمل کنند. این دگرگونی در مرد آگاهی تأثیر مهمی از عزت نفس کودکان دارد.

خودگردانی هیجانی

در اواسط ،کودکی خودگردانی هیجانی به سرعت افزایش مییابد هنگامی که کودکان به مقایسه اجتماعی می‌پردازند و برای تأیید همسالان خود اهمیت بیشتری قابل میشوند، باید یاد بگیرند که هیجان منفی را که عزت نفس آنها را تهدید میکند، کنترل کنند. اغلب کودکان در ۱۰ سالگی بین دو راهبرد کلی برای کنترل کردن هیجان جابه جا می‌شوند. آنها در کنار آمدن مشکل مدار موقعیت را به صورت قابل تغییر ارزیابی میکنند مشکل را مشخص میکنند، و تصمیم میگیرند درباره آن چه کاری انجام دهند. اگر این کار مؤثر واقع نشد به کنار آمدن هیجان مدار می‌پردازند که درونی و خصوصی است و هدف آن کنترل کردن ناراحتی به هنگامی است که نمی‌توان کار چندانی درباره پیامد انجام داد برای مثال کودکان دبستانی هنگام روبه رو شدن با یک آزمون اضطراب آور یا دوست عصبانی به عنوان بهترین راهبرد حل مشکل را در نظر میگیرند و در صدد حمایت اجتماعی بر می‌آیند. اما هنگامی که پیامدها از کنترل آنها خارج هستند – برای مثال بعد از گرفتن نمره بد ـ تصمیم میگیرند به آن فکر نکنند یا بکوشند موقعیت را به صورت دیگری در نظر بگیرند: اوضاع میتوانست بدتر باشد همیشه امتحان دیگری هم وجود دارد کودکان دبستانی در مقایسه با کودکان پیش دبستانی به خاطر توانایی بیشتر در تأمل کردن درباره افکار و احساسات، از این راهبردهای درونی برای کنترل کردن هیجان بیشتر استفاده میکنند برنر و سالووی ۱۹۹۷)