پاورپوینت فصل دهم 10 (فاشیسم در قدرت: خط مشی کشاورزیی) کتاب فاشیسم و بنگاه های کلان اقتصادی دانیل گرن ترجمه دکتر رضا اسپیلی ,

پاورپوینت فصل دهم 10 (فاشیسم در قدرت: خط مشی کشاورزیی) کتاب فاشیسم و بنگاه های کلان اقتصادی دانیل گرن ترجمه دکتر رضا اسپیلی

در قالب ppt و در 20 اسلاید و قابل ویرایش

توضیحات

فاشیسم برای به دست آوردن پشتیبانی خرده دهقانان از اعلام عوام فریبانه ی تقسیم زمین های بزرگ غفلت نمی‌ورزد اما همین که قدرت را به دست گرفت، مراقب اسـت تـا این کار را انجام ندهد اگر برای مسکونی سازی چند هزار هکتار را واگذار می‌کند، به عنوان استتار است این اقدامات اراضی بزرگ را تقریبا دست نخورده باقی می‌گذارد؛ فاشیسم در واقع مخالف تقسیم اراضی است و تلاش میکند تا زمینهای بزرگ و متوسط کشاورزی را به هزینه خرده دهقانان دوباره برای زمین داران بزرگ جفت و جور کند.
در ایتالیا
فاشیسم ایتالیا قولهای خود را زیر پا گذاشت حتی در ژوئن ۱۹۲۲، در نخستین کنگره ی «اتحادیه های فاشیستی موسولینی اهمیت کمی برای انقلاب ارضی قایل شد. در تابستان ۱۹۲۲ پیش نویس قانونی مسکونی کردن اراضی بزرگ از جانب کاتولیک هـا بـه مجلس ارائه شده، تصویب گردید. این پیش نویس به صورت موازنه ای و از طریق مؤسسه ی ملی مسکونی سازی برای بهره برداری از زمینهای بزرگ مشخصی که کشت نمی‌شدند یا صاحبانشان در آنها به بدی کشت میکردند .بود. اما این برنامه آن چنان بزدلانه بود که گروه پارلمانی فاشیستی را به مبارزه ای تلخ کشاند و نخستین اقدام موسولینی پس از لشکرکشی به رم برچیدن آن بود پیش از آن که سنا به آن توجه کند. در یازدهم ژانویه ۱۹۲۳ حکومت حکم ویسوکی Visochi در دوم سپتامبر ۱۹۱۹ را که موقتا تعدادی از موارد اشغال زمینهای آیش به دست دهقانان را قانونی کرده بود، لغو کرد. غاصبان ناراحت زمین پس از این که ابتدا زمینها را به ضرر شخم زدند و سپس با عرق جبین شان آنها را بهبود بخشیدند مجبور شدند تا زمینها را بدون پاداشی به صاحبان قدیمشان تحویل دهند.
پس از ۱۹۲۳ فاشیسم هرگز به زمینهای بزرگ دست نزد و لازم است گفته شود که تلاش کرد تا پروژه ی اصلاح عمومی زمین را به عنوان راهی به سوی توزیع دوباره ی خاک ایتالیا برگزار کند اما تفاوت زیادی بین حرف و عمل وجود دارد. فاشیستی به نام جی سی باراولی در جزوه ای درباره ی این موضوع نوشت: «رژیم فاشیستی به اهمیت ساختاری مالکیت خصوصی زمینها اعتقاد دارد... و با منتهای افراط... به اصل مالکیت احترام میگذارد... هنگامی که مجلس در دوازدهم دسامبر ۱۹۳۴ به قانون دوم اصلاح زمینها رأی ،داد آچر بو وزیر کشاورزی، تضمین داد

که مالکان زمین با حرارت از این قانون استقبال میکنند و این که این قانون هیچ آسیبی به حقوق مقدس مالکیت وارد نمی‌آورد.... حقوقی که فاشیسم پس از جنگ از آن دفاع کرد و از حمله های همه جانبه محافظتش کرد مالکانی که نمی‌توانستند سهمشان را به هزینه ی اصلاحات ارضی به دست آورند سهم بزرگتر مربوط به دولت بود) بر اساس قانون بیست و چهارم دسامبر ۱۹۲۸ میتوانستند تمام یا بخشی از ملک از دست رفته شان را، پس از انجام موازنه از جانب کنسرسیوم اصلاحات ارضی که عضو آن بودند، بازپس گیرند اما به نظر روزنشتاک - فرانک پیش از سال ۱۹۳۴ سلب مالکیت زیادی صورت نگرفت معدود زمینهای سلب مالکیت شده را کنسرسیوم زمینداران تا آن جایی که ممکن بود نه مستقیما به مقیم شدههای خرده پای آن زمینها بلکه به شرکت های زمین بازی که پس از اصلاحات پدید آمدند .فروخت سلب مالکیت نه به نفع همگان که به سود شرکتهایی با منافع کاملا محدود انجام گرفت. سیستمی که هیچ نوع سوسیالیسمی نمیتواند حتی آن را تصور کند.
قانون دسامبر ۱۹۳۴ بیشک برخی از این سوء استفاده ها را با این تصریح کـه زمین های سلب مالکیت شده، از آن ،پس اصلاح شده و دولت آنها را از طریق کارگزاری مؤسسه ی فاشیستی اصلاحات ارضی به خود اختصاص خواهد داد بهبود بخشید. به علاوه این قانون سلب مالکیت را در مواردی که مالکان نمی‌توانستند هزینه های اصلاحی مربوط به خود را بپردازند اجباری ساخت. اما بحران کشاورزی ضربه ای کاری تر از مالکان بزرگ به خرده کشاورزان وارد آورد پایین را ببینید) و بیشتر خرده کشاورزان بودند که زمینهایشان سلب مالکیت شد به علاوه موازنه بر پایه ی سرمایه ای که از درآمد خالص بر ملک به دست میآمد برآورد میشد و از آنجایی که درآمد مالکان کوچک ورشکسته کم یا ناچیز بود زمینهایشان به ناچیز فروخته میشد. سرانجام آنکه اصلاحات بسیار پرهزینه بود - بین ده تا بیست هزار لیره در هر هکتار.
بنابراین دولت با بلاتکلیفی مواجه شد یا واگذار کردن زمینهای سلب مالکیت شده به بهای گزاف پس از اصلاحات تا فروش را غیر ممکن سازد یا عملا بخشیدن‌ آنها به مقیم شدگان صاحب امتیاز از آنجایی که شرایط مالی عمومی چنین سخاوت بزرگی را اجازه نمیداد مسکونی سازی بسیار محدود شد. جی. سی. باراولی در سال ۱۹۳۵ نوشت بازخرید خاک بیشتر اکنون تنها مسأله‌ی زمان است. این اعترافی واقعی بود که در آن زمان حتی شروع نشده بود.
در ژانویهی ،۱۹۳۶ روزنامه نگاری انگلیسی از روسونی وزیر کشاورزی پرسید که چرا فاشیسم اصلاحات ارضی را انجام نمی‌دهد و در پاسخ دریافت داشت که: «ما نمی‌توانیم مالکیت زمین داران را لغو کنیم ما فاشیست هستیم نهم سوسیالیست.» موسولینی در ماه مارس ۱۹۳۶ بیان داشت: کشاورزی در ساختارش ـ تغییر شکل کامل نمی‌پذیرد هیچ بدعت اساسی ای در شکل سنتی اقتصاد کشاورزی ایتالیا... [پدید نمی‌آید. ] »