پاورپوینت فصل ششم کتاب مدیریت شهری مبحث مدیریت شهری وساماندهی ایستگاه اتش نشانی وایمنی وحفاظت مولف دکتربیژن دادرس ونصر اصفهانی ,

پاورپوینت فصل ششم کتاب مدیریت شهری مبحث مدیریت شهری وساماندهی ایستگاه اتش نشانی وایمنی وحفاظت مولف دکتربیژن دادرس ونصر اصفهانی

در قالب ppt و در 17 اسلاید و قابل ویرایش

قسمتی از متن فایل:

مديريت شهري و ايمني شهرها :
ایران کشور حادثه خيزي است براساس بررسي هاي صورت گرفته ایران از جمله ۱۰ کشور نخست جهان از نظر بلاخيزي بوده و از نظر نوع حوادث در زمره پنج کشور اول دنیاست بطوریکه از ٤١ حادثه شناخته شده بین ۳۱ تا۳۳ نوع آن در ایران رخ مي دهد با توجه به این موضوع هیچ نقطه اي از کشور در

هیچ زماني از انواع خطرها و بلاها مصونیت ندارد به عنوان نمونه از مجموع شهرها ي کشور ۷۷ درصد بر روي گسل زلزله قرار گرفته و ۳۵ درصد شهرها در معرض خطر سیل قرار دارند .در طول سه دهه اخیر بیش از ۱۲۰ هزا رنفر از هم وطنان ما در اثر انواع بلاهاي طبيعي جان باختند و سالانه بیش از ۱۰۰ هزار میلیارد ریال خسارت به اقتصاد کشور تحمیل گردیده است فصلنامه فرهنگ ايمني،سال سوم، شماره ١١ و ١٦ ،١٣٨٦ص٦)

هر چند بلاياي طبيعي بطور دوره اي تاثیرگذار هستند اما حوادثي هم بطور روزمره در سطح شهر ها و سکونتگاهها وجود دارد که نیازمند سازو کارهاي مناسب براي مقابله با آنها مي باشد از جمله ی آن می‌توان به آتش سوزي و حوادثي که ماهیت انساني دارد اشاره نمود از اینرو در برابر آنها يک سري قوانين اقدامات سازمان یافته و تجهیزات و مکانهاي مورد نياز براي مديريت بحرانها در سطح
شهرها
و روستاها پیش بینی شده است که از بعد عملياتي آن سازمانها و مراکز آتش نشاني و از جنبه پشتیبانی جمعیت هلال احمر است.

شالوده اداره آتش نشاني در سال ۱۳۰۴ و ۱۳۰۵ تحت سرپرستي بلدیه تهران بنام شعبه اطفانیه ریخته شد با تصویب قانون شهرداریها در سال ۱۳۳۱ ايمني شهرها شکل قانوني پيدا کرد بطوریکه به موجب بند ١٤ ماده ٥٥ قانون شهرداریها وظیفه تامین ايمني شهر و شهروندان در برابر سیل و حریق نیز از وظایف این نهاد تلقي مي شود و بهمین منظور شهرداري ها براي پاسخ گويي به این نیاز اساسی، حساس و ضروري سازمانها، ادارات و واحدهاي آتش نشاني و خدمات ايمني را ایجاد کردهاند. سازمانهاي آتش نشاني و خدمات ايمني به دلیل ماهیت غیر مترقبه بودن بلایا و سوانح به عنوان سازمان شبه نظامي و بحران مدار تلقي مي شوند (عبدالهي ص١٥).