پاورپوینت فصل پنجم 5 ( نظریه های دیگر با رویکرد رشدی) روانشناسی رشد نظریه ها، پژوهش ها و آزمون ها دکتر مهناز علی اکبری دهکردی ,

پاورپوینت فصل پنجم 5 ( نظریه های دیگر با رویکرد رشدی) روانشناسی رشد نظریه ها، پژوهش ها و آزمون ها دکتر مهناز علی اکبری دهکردی

در قالب ppt و در 26 اسلاید و قابل ویرایش

فهرست مطالب

فصل پنجم: نظریه های دیگر با رویکرد رشدی
هدف کلی اهداف یادگیری
نظریه های بشردوستانه
بوهلر و نظریه مرحله ای رشد
مزلو و نظریه سلسله مراتب نیازها
راجرز و نظریه رشد فردی
ارزیابی نظریه های بشر دوستانه
نظریه اجتماعی- فرهنگی رشد
زندگینامه ویگوتسکی
نظریه اجتماعی- فرهنگی ویگوتسکی
ارزیابی نظریه اجتماعی- فرهنگی ویگوتسکی
خلاصه فصل

هدف کلی
- آشنایی با مهمترین نظریه های بشردوستانه و نظریه اجتماعی- فرهنگی ویگوتسکی با
رویکرد رشدی.
اهداف یادگیری
از دانشجو انتظار میرود با مطالعه این فصل بتواند
نظریه مرحله ای رشد بوهلر را توضیح دهد.
نظریه سلسله مراتب نیازهای مزلو را شرح دهد.
- نظریه رشد فردی راجرز را تبیین کند.
- نظریه های بشردوستانه را از جهت نکات مثبت و منفی علمی ارزیابی کند.
نظریه اجتماعی- فرهنگی ویگوتسکی را با رویکرد رشدی توضیح دهد.
نظریه اجتماعی- فرهنگی را از جهت نکات مثبت و منفی علمی ارزیابی کند.

مقدمه
علاوه بر نظریه های ،روانکاوی ،یادگیری شناختی و کردارشناسی که رویکرد رشدی کاملاً در آنها مشهود است نظریه های دیگری در روانشناسی ارائه شده اند کـه رویکرد رشدی آنان کاملاً واضح نیست اما به دلیل اهمیتی که در کل روانشناسی ایفا میکنند میتوان این رویکرد را از آنان برداشت کرد. از آن میان میتوان به نظریه هایی که تحت عنوان نظریه های بشر دوستانه شناخته میشوند اشاره کرد (رایس، ترجم
فروغان، ۱۳۸۷). بشر دوستی نظامی فکری است که در آن تمایلات و ارزشهای انسان در درجه اول اهمیت قرار دارند روانشناسان پیرو بشر دوستی به روانکاوی و رفتارگرایی دو نیروی عمده در روانشناسی (آمریکا) اعتراض کردند و مدعی شدند که آنها تصویر بسیار محدود و تحقیر آمیزی از ماهیت انسان معرفی کرده اند این روانشناسان از فروید و نوروانکاوان به دلیل بررسی جنبه آشفته ماهیت انسان انتقاد کرده اند و روانشناسان رفتاری را برای تمرکز نمودن انحصاری بر مشاهده عینی رفتار آشکار تنگ نظر و بی حاصل دانسته اند. اصطلاح روانشناسی بشر دوستانه ابتدا توسط گوردون آلپورت در سال ۱۹۳۰ به کار برده شد (شولتز و شولتز ترجمه سیدمحمدی، ۱۳۸۴).