پاورپوینت فصل چهارم 4 ( راهبردهای پوشش ریسک بااستفاده از قراردادهای آتی ) مبانی مهندسی مالی و مدیریت ریسک مولف جان هال مترجم سجاد سیاح و علی صالح آبادی ,

پاورپوینت فصل چهارم 4 ( راهبردهای پوشش ریسک بااستفاده از قراردادهای آتی ) مبانی مهندسی مالی و مدیریت ریسک مولف جان هال مترجم سجاد سیاح و علی صالح آبادی در قالب pptx و در 12 اسلاید و قابل ویرایش

توضیحات::

راهبرد پوشش ريسک در موضع فروش
«راهبرد پوشــش ريسک در موضع فروش» عبارت است از اتخاذ موضع معاملاتي فروشدر قراردادهاي آتي. اين راهبرد هنگامي مناســب اســت که پوشش دهنده ريسک، از قبل مالــک دارايي بوده و انتظار دارد که در مقطعي از زمان آينده، آن را بفروشــد.
معيني در آينده مالک دارايي مذکور شــود، ميتواند از اين راهبرد استفاده کند. برای مثال،صــادر کنندة آمريکايي را فرض کنيد که اطمينان دارد، در ســه مــاه آينده، مقداری يورودريافــت خواهد کرد. صادرکننــده در حال حاضر ميداند که اگر قيمت يورو نســبت بهارزش دلار آمريکا افزايش يابد، ســود نصيب وي ميشــود و چنانچه قيمت يورو نسبت بــه ارزش دلار آمريکا کاهش يابد، متحمل زيان خواهد شــد. اتخاذ يک موضع معاملاتي فروش در بازار آتي باعث ميشــود که با افزايش ارزش يورو، صادرکنندة مزبور متحمل زيان شود و با کاهش ارزش يورو، سود ببرد.
نکاتي در مورد مزايا و معايب پوشش ريسک
مطلوبيت اقدامات پوشــش ريســک چنان بديهي اســت کــه تقريباً نيازي بــه اقامة دليل نيســت. اکثر شرکتهايي که در رابطه با ســاخت و توليد، خرده فروشي، عمده فروشي ياارائه خدمــات فعاليت ميکنند، در زمينه پيشبيني متغيرهايي همچون نرخهاي بهره، نرخ برابــري ارزها و قيمتهــاي کالا از تخصص و مهارت کافي برخوردار نيســتند. بنابراين منطقي اســت که اقدام به پوشش ريسک ناشي از متغيرهاي مذکور نمايند و از اين طريق شــرکت ها ميتواننــد بر فعاليت هاي اصلي خود -که در آنهــا تخصص و خبرگي دارند-تمرکز نمايند. در واقع شــرکتها با اســتفاده از عمليات پوشش ريسک ميتوانند خود رادر برابر رويدادهاي غيرمترقبه ناخوشايندي همچون افزايش ناگهاني قيمت يک کالا بيمه نمايند. البته عملاً، ريسک هاي زيادي وجود دارد که نميتوان آنها را «بيمه» نمود. در ادامهبه بررسي علل اين موضوع ميپردازيم.

 
پوشش ريسک و سهامداران
معمولاً گفته ميشود، سهامداران در صورت تمايل ميتوانند خود عملیات پوشش ريسکانجام دهند. ضرورتي ندارد که حتماً شــرکت اين کار را براي سهامداران انجام دهد. البتهاين سخن جای بحث و مناقشه زيادی دارد چرا که فرض اصلي مطلب فوق آن است که ســهامداران اطلاعات بيشتري نسبت به مديريت شرکت در مورد ريسکهايي که شرکت با آنها مواجه اســت، در اختيار دارند. در صورتی که اين پيش فرض در اکثر موارد صدق نميکنــد. همچنين ايراد ديگري که بر گفته فوق وارد اســت، اين اســت کــه هزينه هاي حق العمل کاري و ساير هزينه هاي معاملات را در نظر نميگيرد. با توجه به اينکه اين قبيل هزينه هــا براي معاملات کوچکتر گرانتر از معاملات بزرگ تمام ميشــود، بنابراين انجام پوشش ريسک توسط شرکتها در مقايسه با خود سهامداران ارزانتر تمام مي شود.
ايــن نکته را هــم بايد مد نظر قرار داد کــه اندازة قراردادهاي آتــي، در اکثر موارد امکان پوشش ريسک را به سهامداران جزء نميدهد. تنها کاري که سهامداران در مقايسهبا شــرکت بهتر ميتوانند انجام دهند، تنوع بخشــيدن به ريســک اســت. يک سهامدار بااســتفاده از يک بدرة متنوع و متناســب ميتواند، بسياري از ريسکها را که شرکت با آنهامواجه اســت، از بين ببرد. براي مثال، فرض کنيد ســهامداري ســهام شرکتي را در اختياردارد که شــرکت مزبور از مس اســتفاده ميکند. اين سهامدار ميتواند سهام شرکت توليدکنندة مس را نيز به بدرة خود بيافزايد. بنابراين اين ســهامدار چندان در معرض ريســک قيمت مس نخواهد بود. در صورتي که شــرکت ها به گونه‌اي عمل کنند که بهترين منافع انواع سهامداران را برآورده سازند، ميتوان گفت در اکثر موارد نيازي به عمليات پوششريسک نخواهد بود. با اين همه اين که تا چه اندازه‌اي مديران در راستاي حداکثر ساختن منافع اقشار مختلف سهامداران عمل ميکنند، محل بحث است.