مقاله تحلیل و بررسی خشونت علیه زنان (مطالعه ‌موردی‌ زنان ‌در‌ اروپا) ,

مقاله تحلیل و بررسی خشونت علیه زنان (مطالعه ‌موردی‌ زنان ‌در‌ اروپا)

در قالب word , و در 24 صفحه و قابل ویرایش

فهرست مطالب::

چکیده
مقدمه
1. مفهوم شناسی
1-1. خشونت
1-2 قاچاق‌زنان‌
2. انواع خشونت علیه زنان
1-2‌خشونت‌خانگي‌
2-2 ‌خشونتهای‌عمومی‌
3. چارچوب نظری
4-1 نظریه یادگیری اجتماعی (Social learning view)
5. حقوق زنان از منظر قوانین بین المللی
6. خشونت علیه زنان در اروپا
قاچاق‌زنان
1-1-6 اروپا
الف.‌بوسنی
ب.‌ايتالیا
2-6 ‌تجاوز
3-6 ‌بردگی‌جنسی
7. اسلام و نفی خشونت علیه زنان
1-7 ‌نفی‌خشونت‌خانگی‌
2-7 ‌حمايت‌از‌زنان‌در‌مناقشات‌مسلحانه
3-7 حمايت‌از‌زنان‌آسیب‌ ديده‌ به‌واسطه ‌مناقشات ‌مسلحانه
8. پیامدهای خشونت علیه زنان
1-8 ‌تأثیرات‌    ‌ منفی‌    ‌ خشونت ‌بر ‌زنان
2-8‌تأثیر‌منفی‌بر‌فرزندان
ارائه راهکار
منابع

6. خشونت علیه زنان در اروپا
اعمال خشونت علیه انسانها در تمام ادوار تاریخ با شدت و ضعف وجودداشته است، اما زنان و دختران در مقابل خشونت آسیب پذیرتر می‌باشند؛ زیرا آنان دارای روحی لطیف و از نظر جسمانی نسبت به مردان ضعیف هستند .اثرات مخرب این آسیب ها بر زنان، از نظر روحی و روانی در خانواده و جامعه کاملاً محسوس است. متأسفانه از قرن 19 به بعد که جو حاکم بر کشورها به سمت سکولاریستی و اومانیستی پیش رفت، آرام آرام خشونت علیه زنان بیشتر شد تا جایی که در کشورهای غربی به فکر مقابله با خشونت علیه زنان افتادند و مراکز متعددی برای حمایت از زنان آسیب دیده در غرب تشکیل دادند، اما طبق آمار، معلوم می‌گردد که این مراکز از کارآیی لازم برخوردار نیستند ؛ زیرا خشونت ها از نظر کمیت و کیفیت رو به فزونی است. (اخوان، 1394: 63)

2. انواع خشونت علیه زنان
1-2‌خشونت‌خانگي‌
خانواده، نهادي است که شدت، عمق و گستردگي روابط و تعاملات در آنجا از هر جایي دیگري بیشتر است. پس نهاد خانواده زماني مي تواند مکان پر از امن و عطوفت باشد که دچار آشفتگي و نابساماني نباشد. خشونت از عواملي است که سلامت و امنیت خانواده را تهدید مي کند. خشونت خانوادگي یا خشونت علیه زنان در خانواده، شا یعترین شکل خشونت علیه زنان است .در حقیقت خشونت خانوادگي (FamilyViolence) به نوعي پرخاشگري اشاره دارد که عضوي از خانواده به عضو دیگر اعمال کند. اگرچه گاهي ادعا مي شود که زنان به اندازه مردان با همسر یا کودک هاي خود خشن هستند، اما واضح است که خشونت زنان محدودتر است و به احتمال بسیار اندک موجب آسیب جسماني بادوام مي گردند. اگرچه آثار فیزیکي خشونت خانگي معمولاً قابل مشاهده است، اما در مقابل، گاهي خشونت خانگي داراي آثار مخربي است که به چشم نمي آید، اما تحمل شان بسیار دشوار است. مانند دروغ گفتن، به خواسته هاي زن بيتوجه بودن، انتقادکردن به طور مداوم، جدا کردن زن از کودکانش و فامیل، پرخاش کردن، وادار کردن زن به ترک خانه، تهمت زدن و ...که از‌ آنها به عنوان خشونت پنهان یاد مي شود. به این ترتیب خشونت خانگي در اشکال مختلف نظیر فیزیکي، روحي، اقتصادي، فرهنگي و جنسي بروز مي کند. بسیاري معتقدند خشونت خانگي علیه زنان هنوز به عنوان ابزاري براي تداوم و تقویت فرمانبرداري زنان از مردان، استفاده مي شود .ا ین نوع رفتار قابلیت انتقال از نسلي به نسل دیگر را دارد ؛ زیرا پسراني که شاهدخشونت علیه مادرانشان هستند، در دوران بزرگسالي براي حل اختلاف هايخود پیش از سایر پسران به خشونت روي مي آورند و در مقابل دختران شاهدخشونت علیه مادرانشان نیز نسبت به سایر دختران با احتمال بیشتري قرباني خشونت شوهران خود مي شوند. (ره کشای، 1395: 127-128).

خشونت ممکن است جنبه رواني، جسمي و مالي و جنسي داشته باشد که در اسلام به عوامل فرهنگي زمینه ساز خشونت علیه زنان بیشتر توجه شده و با آن به مقابله برخاسته است. (یزدانی 1395: 178).
خشونت علیه زنان، پدیده ای است که در آن زن به خاطر جنسیت خود و صرفاً به علت زن بودن مورد اعمال زور و تضییع حق از سوی جنس مخالف (مرد) قرار می‌گیرد. چنانچه خشونت در چارچوب خانواده و بین زن و شوهر باشد، از آن به خشونت خانگی تعبیر می‌شود و به هر نوع عمل و یا احتمال رفتاری که به آسیب جسمی، جنسی، روانی یا محرومیت و عذاب منجر شود، خشونت علیه زنان گفته می‌شود .این تعریف، تهدید به چنین اعمال و رفتاری، محرومیت از آزادی به اجبار یا به اختیار، اعم از ای نکه در زندگی شخصی (خصوصی) یا جمعی رخ دهد، را نیز دربرمی گیرد. (وردی نیا و دیگران، 1389: 108).
با توجه به اهمیت خشونت علیه زنان، از همان آغاز تأسیس سازمان ملل متحد در 24 اکتبر سال 1945 ارتقای حقوق زنان و ایجاد فضای برابر برای آنان از اهم تلاش های سازمان ملل قرار گرفت .بدین ترتیب سازمان ملل پرچمدار جنبش ترویج و حمایت از حقوق بشر زنان، حذف خشونت علیه زنان و محو کامل همه نوع تبعیض علیه آنان شناخته شد و این مهم از طریق تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر 1947 و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی 1966 و میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی 1966 آغاز شد تا زنان در همه جنبه های مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به حقوق برابر و انسانی دست یابند. (موثقی، 1392: 136).