مقاله و مبانی نظری سبک ها و سیر اندیشه‌های مدیریتی ,

ادببات نظری تحقیق سبک ها و سیر اندیشه‌های مدیریتی

در قالب word و در 17 صفحه وقابل ویرایش

خلاصه ای از کار:
سبک های مدیریتی
سیر اندیشه‌های مدیریتی                                         
مکتب کلاسیک
این تئوری‌ها از سال 1880 تا 1920 شروع شدند و به ۳ دسته کلی تقسیم می‌شوند:
- مکتب مدیریت علمی فردریک تیلور
- مکتب مدیریت اداری (اصول‌گرایان) هنری فایول
- نظریه بروکراسی آرمانی ماکس وبر
...........
در سال ۱۹۲۰ تا 1950، در حالی که غرب رکود اقتصادی را تجربه می‌کرد، برخی از دانشمندان علوم اجتماعی به رهبری التون مایو مطالعاتی را درباره چگونگی واکنش کارکنان به میزان تولید در صورت تغییر شرایط کاری، طراحی شغل و محرک‌های مدیری آغاز کردند. بخش اعظم این مطالعات در یکی از واحدهای شرکت وسترن الکتریک در شهر هاثورن صورت گرفت که بعدها به مطالعات هاثورن مشهور شد (علیان، 1389). نئوکلاسیک‌ها بر جنبه‌های انسانی مدیریت تأکید می‌کردند. طرفداران این روش معتقد بودند که مدیریت باید توجه خود را بر افراد متمرکز کند؛ به بیان دیگر متغیرهای اجتماعی را مؤثرتر از متغیرهای فیزیکی می‌دانستند (علیان، 1389). عمده فعالیت‌هایی که در این دوره انجام شد به دو دسته زیر تقسیم می‌شود:
..............
مکتب سیستمهای اجتماعی
نگرش سیستمی، که تقریباً از دهه 1950 در مدیریت مرسوم شد. طرفداران این نظریه معتقدند نگرش سیستمی بهترین طریق برای وحدت بخشیدن به مفاهیم و نظریه‌های مدیریت و دستیابی به نظریه‌ای جامع است (فیضی، 1383).
................
مکتب اقتضایی
مکتب اقتضایی (رهیافت اقتضایی) (۱۹۶۰ تاکنون) این مکتب با عناوین دیگری چون موقعیت گرایی، محیط گرایی و شرایط گرایی آمده است. این مکتب که بیشتر طرز فکری درباره سازمان، مدیریت و پدیده هاست به این موضوع اشاره دارد که در شرایط گوناگون و بسته به اقتضائات زمانی، مکانی و موقعیتی است که می‌توان درباره یک موضوع اظهار نظر کرد. به عبارتی در حالیکه اندیشمندان مکاتب کلاسیک و نئوکلاسیک به اصول جهانشمول و همیشگی باور داشتند
..............
مکتب نوگرایی
در مطالعات مدیریت امروز بسیاری از نظریه‌ها از ترکیب تئوری‌های کلاسیک‌ها و نئوکلاسیک‌ها شکل گرفته است. پیروان جدید جنبش مدیریت علمی بر تصمیم‌گیری‌های علمی، به کارگیری رایانه و ابزارهای تصمیم‌گیری تأکید دارند. گروه نظریه‌پردازان امروزی روابط انسانی، از بهبود و بازسازی سازمان صحبت می‌کنند و جای اصول‌گرایان را کسانی گرفته‌اند که معتقدند قبل از آنکه بتوان به اصولی پایبند شد لازم است مدیران زیادی را به طور عملی مورد مطالعه قرار داد (الوانی، 1382).
.............
تفاوت مدیریت و رهبری
در مورد مفهوم رهبری، تفاوت آرا و نظریه ها بسیار است. گروهی رهبری را بخشی از وظایف مدیر محسوب می‌کنند. در حالی که گروهی دیگر دامنه مفهوم «رهبری» را وسیعتر از «مدیریت» می‌دانند. رهبری یعنی نفوذ در دیگران برای نیل به هدف، حال اگر این نفوذ برای نیل به اهداف سازمانی باشد، آن را مدیریت می‌نامند. زیرا برای مدیر، اهداف سازمانی اولویت دارد، در حالی که رهبر ممکن است هدفهای متنوع و متعددی داشته باشد (هرسی و بلانچارد، 1985).
..........
رهبری
در رشته علمی رفتار سازمانی واژه «رهبری» از جمله واژگانی است که درباره تعریف آن توافق نظر چندان زیادی وجود ندارد. به گفته یک کارشناس :«تعریف هایی که از رهبری شده است، از نظر تعداد، معادل یا برابر تعداد کسانی است که درصد ارائه تعریفی از آن برآمده اند» (رابينز، ترجمه اعرابي و پارسائيان، 1381).
...........
ویژگیهای مدیران با سبک رهبری وظیفه مدار
سبک مدیریتی وظیفهمدار که در آن بیشترین توجه مدیر به انجام کارها برای رسیدن به هدف سازمان است. این مدیران در جهت تأمین هدفهای مورد نظر، نقشهایی را که باید خود و زیر دستانش ایفا کنند، به نحو احسن تعیین و ارائه کند و شامل تعیین رفتارهایی است که در جهت سازماندهی کارها، تعیین روابط سازمانی و هدفها صورت می‌گیرد. رهبر در کار شالوده ریزی سازمان، ابتکار عمل بسیار زیادی به خرج می‌دهد و می‌توان این اقدام او را در قالب «تعیین اعضای گروه برای انجام کارهای ویژه» بیان کرد. او انتظار دارد که کارکنان، استاندارد مشخصی را رعایت کنند و اصرار دارد که کارها درست طبق جدولهای زمان بندی شده صورت گیرد؛ و به ویژه به مساله «ضرب الاجل» توجه زیادی میکند (رابينز، ترجمه پارساييان و اعرابي، 1378).
...........
ویژگیهای مدیران با سبک رهبری رابطه مدار
سبک مديريتي که در آن بيشترين توجه مدير به نيازهاي اجتماعي- رواني افراد و کارکنان سازمان است. رهبری که در سازمان رعایت حال یا مراعات دیگران را می‌کند، می‌کوشد بین خود و زیر دستان، اعتماد و احترام متقابل به وجود آورد؛ به نظرها، عقاید و احساسات آنان اهمیت دهد و به آنها احترام گذارد. او همیشه می‌کوشد تا اسباب رفاه زیر دستان را فراهم آورد و رضایتشان تأمین نماید. رهبری که چنین رفتاری دارد. در حل مسائل به کارکنان و زیر دستانش کمک می‌کند، رفتارش دوستانه و صمیمی است و در رفتار خود مساوات را رعایت می‌نماید (رابينز، ترجمه پارساييان و اعرابي،1378).