پاورپوینت قسمت دوم فصل چهارم 4 (سپرده قرض الحسنه پس انداز) کتاب بانکداری داخلی ( تجهیزات منابع پولی)نویسنده محمد بهمند و محمود بهمنی ,

پاورپوینت قسمت دوم فصل چهارم 4 (سپرده قرض الحسنه پس انداز) کتاب بانکداری داخلی ( تجهیزات منابع پولی)نویسنده محمد بهمند و محمود بهمنی

در قالب pptx و در 18 اسلاید و قابل ویرایش

توضیحات تکمیلی::

تعریف :
پس انداز عبارتست از سهمی از درآمد مردم یک کشور که به مصارف جاری و زودگذر تخصیص نمی‌یابد و به امید تحصیل درآمد آتی که موثر در افزایش سرمایه ملی است اندوخته پس انداز میشود. پس انداز دارای سررسید معینی نیست و بنا به تقاضای پس انداز کننده، در هر زمان مسترد میشود و کلا غیر قابل انتقال است ‌.
مهمترین هدف در برنامه ریزی اقتصادی در کشورهای در حال توسعه، بوجود آوردن حداکثر امکانات برای تامین و افزایش سرمایه ملی به جهت توسعه و رشد اقتصادی است که آن هم به میزان سرمایه گذاری رابطه مستقیم دارد .
بانک ها میتوانند به منظور جذب و تجهیز سپرده ها، با اتخاذ روش های تشویقی، از امتیازات زیر به سپرده گذاران اعطاء نمایند :
الف _ اعطای جوایز غیر ثابت نقدی یا جنسی برای سپرده های قرض الحسنه .
ب _ تخفیف و یا معافیت سپرده گذاران از پرداخت کارمزد و یا حق الوکاله .
پ _ دادن حق تقدم به سپرده گذاران برای استفاده از تسهیلات اعطایی بانکی.

گذری بر گذشته
در ابتدای فعالیت بانک ملی ایران ۱۳۰۷/۶/۱۷ تصمیم گرفته شد واحدی برای جمع آوری پس انداز یا اندوخته های کم مردم ایجاد شود ‌. لذا دایره ای بنام صندوق صرفه جویی تشکیل شد که نتوانست مشوق مردم به اندوخته سازی و صرفه جویی در سهمی از درآمد آنان باشد. تا قبل از تصویب قانون پولی و بانکی کشور، نظر به اینکه صندوق پس انداز ملی مختص بانک ملی شد، بانک های دیگر نمیتوانستند تحت عنوان پس انداز حسابی داشته باشند لذا حساب هایی به عناوین گوناگون مانند سودبخش، سیار، تامین آینده و غیر آنها در نظر گرفتند که در حقیقت شامل همان روش و مزایای حساب پس انداز بانک ملی بود، تا قانون مذکور این ممنوعیت را حذف و کلیه بانکها حق گشایش و نگاهداری حساب پس انداز را دارا شدند که به آن بهره ای متناسب با مدت بعد از ۱۰ روز تعلق می‌گرفت. نظام بانکی جمهوری اسلامی ایران که سپرده هارا به سپرده قرض الحسنه و سپرده سرمایه گذاری مدت دار تقسیم کرده، معتقد است سپرده قرض الحسنه آنچنان سپرده ای است که صاحب آن به قصد انتفاع به بانک نمی‌سپارد بلکه صاحبان آنها به منظور برخورداری از اجر معنوی و استفاده از انواع خدمات بانکی و ضمن اطمینان از حفظ و نگهداری وجوه، پول های خود را به بانک می‌سپارند ‌.