مقاله و مبانی نظری مدیریت سرمایه در گردش ,

ادبیات نظری و سوابق پژوهشی اهمیت استراتژی مدیریت سرمایه در گردش

در قالبWORD ودر 47 صفحه وقابل ویرایش

فهرست مطالب

2-1 مقدمه    16
2-2 تعریف و ماهیت سرمایه در گردش    17
2-3 اهمیت رشد دارایی ها و سرمایه در گردش    19
2-4 مدیریت سرمایه در گردش    21
2-5 اهمیت مدیریت سرمایه درگردش    23
2-6 استراتژی های گوناگون در سیاست ها ی مطلوب    24
2-7 استراتژی چیست؟    25
2-7-1 ماهیت و اهداف استراتژی    26
2-7-2 سلسله مراتب و انواع استراتژی ها    27
2-7-3 عوامل اساسی در استراتژی مالی    28
2-8 روند سرمایه در گردش    30
2-9 تجزیه وتحلیل سرمایه در گردش    32
2-9-1 مراحل تجزیه و تحلیل سرمایه در گردش    33
2-9-2 تغییرات سرمایه در گردش    34
2-9-2-1 تغییرات در ارزش ویژه    34
2-9-2-2 تغییرات در بدهی بلند مدت    35
2-9-2-3 تغییرات در دارایی های ثابت    36
2-10 سیستم جامع مدیریت سرمایه در گردش (نقدینگی)    37
2-10-1 شرایط درونی    37
2-10-2 الزامات و شرایط محیطی مدیریت نقدینگی    39
2-11 عوامل تعیین کننده میزان سرمایه در گردش    41
2-12 استراتژی های سرمایه در گردش    45
2-12-1 استراتژی های دارایی جاری    46
2-12-2 استراتژی های بدهی جاری    47
2-12-3 استراتژی مطلوب(بهینه)    48
2-13 تصمیم گیری راجع به نقدینگی در شرایط بازار کامل    49
2-14 راه حل های شرکت با این شرایط    50
2-14-1 مدیریت موجودی ها و حساب های دریافتنی    51
2-14-2 مدیریت بدهی های جاری    53
2-15 نگرش های مختلف راجع به اندازه گیری نقدینگی    54
2-16 معیارهای اندازه گیری نقدینگی    54
2-16-1 معیارهای سنتی نقدینگی    55
2-16-2 معیارهای نوین نقدینگی    60
2-17 تجزیه وتحلیل نسبت های سرمایه در گردش    70
2-17-1 نسبت های نقدینگی و نسبت آنی    72
2-17-2 نسبت های مالی و استراتژی سرمایه در گردش    73
2-18 تغییرات قیمت سهام    74
2-19 اهمیت تغییرات قیمت سهام    75
2-20 مکاتب قیمت گذاری سهام    77
2-21 عوامل موثر بر تغییرات قیمت سهام    78
2-21-1 عوامل کلان    78
2-21-2 عوامل خرد    81
2-22 منشا پیدایش، اهداف ارزش افزوده نقدی    86
2-23 ارزش افزوده نقدی    87
2-23-1 ارزش افزوده نقدی از دیدگاه حسابداری    88
2-23-2 ارزش افزوده نقدی از دیدگاه مالی    88
2-24 چارچوب نظری پژوهش    88
2-25 پیشینه تحقیق    90
2-25-1 تحقیقاتی داخلی    90
2-25-2 تحقیقات خارجی    95

منابع

2-1 مقدمه:
  مدیریت سرمایه در گردش یکی از فاکتور های اصلی مدیریت مالی در شرکت شناخته می‌شود. به طور کلی مدیریت سرمایه در گردش مشتمل بر مدیریت انواع دارایی های جاری و منابع تامین کننده مالی کوتاه مدت است و علاوه بر آن، تصمیمات مربوط به تامین مالی بلند مدت، برای پشتیبانی مالی از دارایی های جاری واحد انتفاعی را نیز در بر می‌گیرد(شباهنگ،1383). محدودیت در منابع مالی بانک ها و سایر موسسات اعتبار دهنده باعث شد شرکتها در سطح وسیعی اقدام به انتشار سهام نمایند، در نتیجه محل جدیدی برای سرمایه گذاری به نام بورس اوراق بهادار تشکیل شد، که یکی از اهداف مهم تشکیل آن، ایجاد سازوکار منظم و شفاف در تقابل عرضه و تقاضا برای تعیین قیمت دارایی های مالی است. میزان نقدینگی سهام یکی از معیار های مهم تصمیم گیری جهت خرید و فروش سهام شرکت ها است و سهام شرکت هایی که به طور روزمره در بورس تهران مورد معامله قرار می‌گیرد، قابلیت نقدینگی بیشتری نسبت به شرکت هایی که معاملات کمتری روی سهام آنها صورت می‌گیرد، دارند. لیکن تغییر قیمت نیز مستلزم انجام معامله است(فصلنامه بصیرت، 1389).
یک ایده پذیرفته شده این است که نقش مدیران، حداکثر کردن ثروت سهامداران از طریق تخصیص بهینه منابع است. به منظور عملیاتی کردن این هدف، ثروت سهامداران از گذشته یا از طریق معیارهای استاندارد حسابداری(مثل: سود عملیاتی، سود خالص عملیاتی) مورد ارزیابی قرار گرفت، نسبت های مالی(سود هر سهم، بازده بر دارایی ها، بازده بر سرمایه) نمایانگر عملکرد شرکت بود. اخیرا با ابداع معیاری تحت عنوان ارزش افزوده نقدی(CVA)، سرمایه گذاران و مدیران شرکت ها می‌توانند عملکرد مدیریت را در قبال ارزشی که برای سهامداران ایجاد شده ارزیابی کنند.
  فصل دوم به چارچوب نظری اختصاص دارد. در این فصل ادبیات و سوابق تحقیق به اجمال ذکر می‌گردند. به طوری که در بخش اول (ادبیات تحقیق)، به بررسی متغیر های مورد مطالعه می‌پردازیم و در بخش دوم سعی شده است تحقیقاتی که در زمینه مدیریت سرمایه در گردش، تغییرات قیمت سهام و ارزش افزوده نقدی صورت پذیرفته است، به اجمال معرفی گردد.

2-2 تعریف و ماهیت سرمایه در گردش
  برابر تعریف دانش حسابداری، معمولا دارایی های جاری، در طول یک سال، به پول نقد تبدیل می‌شود. مدیریت سرمایه در گردش بیشتر، در گیر سازماندهی دارایی های جاری، مانند وجه نقد، اوراق بهادار قابل فروش، حساب های دریافتنی، موجودی ها و بدهی های جاری است. پول به خودی خود، نقد ترین دارایی هاست، جدا از پول دارایی های دیگر دارای دو بعد است: 1- زمان لازم برای تبدیل آنها به پول نقد      2- درجه اطمینان نسبت به نقد شدن آنها، یا قیمتی که برای تبدیل شدن دارایی به پول نقد، پرداخت شده است. اداره دارایی های ثابت، بیشتر، بخشی از بودجه بندی سرمایه به شمار می‌آید، حال آنکه برنامه ریزی تامین مالی بلند مدت به چگونگی ساختار سرمایه بستگی دارد.
  مدیر مالی که در بیشتر وقت کاری خود، به اداره دارایی ها و بدهی های جاری می‌پردازد، باید همواره در اندیشه اداره سرمایه در گردش، که بیشتر به روش های دقیق تری نیاز دارد باشد. بیشتر کارهای بازرگانی که با مدیریت سرمایه در گردش سرو کار دارند، در سمت راست ترازنامه نوشته می‌شوند، جایی که برای بهینه سازی موجودی نقد، اوراق بهادار قابل فروش، حساب های دریافتنی و موجودی ها، قرار دارند. باید بدانیم که بیشتر شرکت ها در عمل، مدیریت سرمایه در گردش را از دیگر بخش های مدیریت مالی جدا می‌کنند. آشکار است آنچه نیاز باشد، دریافت و درکی درست از تصمیم گیری ها درباره دارایی های جاری و بدهی های جاری، بر پایه تجزیه و تحلیل ارزیابی کلی شرکت است(دستگیر،1381).
  همانند تعداد زیادی از عناوین مدیریت مالی، سرمایه در گردش نیز به وسیله افراد مختلفی در مفاهیم متفاوتی به کار رفته است. از لحاظ واژه شناسی نیز سرمایه در گردش در مقابل عبارت انگلیسی Circulated Capital آورده شده است و در تعبیر دیگر مترادف Working Capital است(بردیا ،1988). سرمایه درگردش به سرمایه گذاری شرکت در دارایی های کوتاه مدت گفته می‌شود. خالص سرمایه در گردش نیز برابر است با دارایی های جاری منهای بدهی های جاری. به طور کلی مدیریت سرمایه در گردش به کلیه جنبه های اداره دارایی های جاری و بدهی های جاری اتلاق می‌شود(عبده تبریزی و مشیر زاده،1376). مدیریت سرمایه در گردش عبارتست از، تعیین حجم و ترکیب منابع و مصارف سرمایه در گردش به نحوی که ثروت سهامداران افزایش یابد. بسیاری از دارایی های جاری از محل بدهی های جاری تامین مالی می‌شوند. البته بعضی از شرکت ها بخشی از دارایی های جاری خود را از محل بدهی های بلند مدت یا از محل حقوق صاحبان سهام تامین مالی می‌کنند. سرمایه در گردش، تصمیمات مربوط به تامین مالی بلند مدت لازم، برای پشتیبانی از دارایی های جاری واحد انتفاعی را در بر می‌گیرد(جهانخانی و پارسائیان،1380).
  سرمایه در گردش مصرف آن بخش از دارایی های جاری است که بر بدهی های جاری فزونی دارد و از طریق استقراض بلند مدت و حقوق صاحبان سهام پشتیبانی مالی شده است. هر واحد تجاری که نسبت جاری بیش از یک دارد، سرمایه در گردش مثبت دارد. برای سطح معینی از بدهی های جاری هر چه سرمایه در گردش واحد انتفاعی بیشتر باشد، نسبت جاری هم رقم بزرگتری می‌شود. قراردادهای وام های بلند مدت غالبا شامل مواردی ناظر بر نگهداری مبلغ معینی از سرمایه در گردش است. این کار برای تامین حاشیه ایمنی مناسب برای وام دهندگان است، زیرا فرض بر این است که دارایی های جاری در مقایسه با سایر دارایی های واحد انتفاعی نقدینگی بیشتری را تامین می‌کنند، به همین دلیل سرمایه در گردش را نقدینگی هم می‌گویند(شباهنگ،1381).
  تعریف دیگری از سرمایه در گردش، سرمایه در گردش عملیاتی خالص است. هنگامی که دارایی جاری عملیاتی منهای بدهی جاری عملیاتی شود سرمایه در گردش عملیاتی خالص به دست می‌آید. معمولا (Nowc) عبارت است از سرمایه در گردش که به وسیله وجوه عرضه شده توسط سرمایه گذاران برای عملیات عادی به دست می‌آید(احمدپور،1386).
بدهی های جاری عملیاتی ـ دارایی های جاری عملیاتی = سرمایه در گردش عملیاتی خالص
(حساب های معوق + حساب های پرداختنی) ـ (موجودی + حساب های دریافتنی + وجه نقد) = سرمایه در گردش عملیاتی خالص

2-3 اهمیت رشد دارایی ها و سرمایه در گردش
  تمام واحدهای تجاری که کالا را تولید می‌کنند و یا به قصد فروش خریداری می‌کنند، دارایی های جاری دائمی به کار می‌برند. با رشد واحدهای انتفاعی دارایی ها نیز افزایش می‌یابد.
  با توجه به پیش بینی مدیران، برنامه ریزی دارایی های جاری هم تغییر می‌کند، به طوریکه حجم تولید با فروش پیش بینی شده منطبق است. فروش واقعی و پیش بینی شده شرکت بر مقدار سرمایه در گردش که شرکت مصرف می‌کند و ملزم به تامین آن است اثر زیادی دارد. در نتیجه فروش بر حجم دارایی ها و بدهی های جاری اثر مستقیم دارد و باعث افزایش آنها می‌شود. مثلا خریدها به صورت موجودی کالا و حساب های پرداختنی در می‌آیند، فروش موجب ایجاد وجه نقد و حساب های دریافتنی می‌شود و به دلیل تقاضاهای فصلی و غیر منتظره برای محصول، شرکت از وام های کوتاه مدت استفاده می‌کند(عبده تبریزی و مشیرزاده،1376).
  شرکت هایی که فروش مستمر داشته باشند دارایی های جاری و بدهی های جاری آنها جز لاینفک ترازنامه خواهد بود که این مورد در نمودارهای 2-1و 2-2 نشان داده شده است. در نمودار 2-1 اقلام دارایی در طول زمان ترسیم شده است. فرض بر این است که فروش مرتبا افزایش می‌یابد و بخشی از کل فروش به صورت فصلی صورت می‌گیرد، دارایی های جاری دائمی شرکت که در نمودار 2-1 است شامل اقلامی از دارایی های جاری است که برای رسیدن به حجم فروش مورد انتظار لازم است. نوسانات دارایی های جاری در آن بخش از فروش به وجود می‌آید که به صورت فصلی انجام می‌شود. منابع مالی که برای خرید و تحصیل دارایی های شرکت به کار گرفته می‌شود در نمودار 2-2 نشان داده شده است. بدهی های جاری دائمی در نمودار 2-2 شامل اقلامی از بدهی های جاری است که خود به خود برای رسیدن به حجم فروش مورد انتظار لازم است. بدهی های متغیر نتیجه فروش فصلی است. شرکت ها می‌توانند بخشی از دارایی های جاری خود را از محل وام های بلند مدت یا حقوق صاحبان سهام تامین کنند که خود نوعی استراتژی در مدیریت سرمایه در گردش است(جهانخانی و پارسائیان،1380).